FESTIVALKOORTS

AYCO DUYSTER: 'Dit jaar moet ik niet werken op de festivals.'
Jorik Leemans
Jorik Leemans Freelancejournalist

Muziekkenners en muzikanten over waar zij deze zomer warm voor lopen.

Zondag 5/6, 20.55, Canvas

Rock Werchter 1988. Terwijl Sting en John Hiatt het beste van zichzelf geven, kijkt de vijftienjarige Ayco Duyster haar ogen uit. Voor haar eerste festival hebben zij en haar beste vriendin zich helemaal opgedirkt, om uren later rillend en compleet verzopen de festivalweide te verlaten. Later die zomer zal ze haar ouders overtuigen om haar ook naar Pukkelpop te laten gaan, sindsdien een constante in Duysters festivalagenda. Hoe die er dit jaar verder uitziet, verklapt ze de Canvaskijker in de eerste aflevering van Festivalkoorts, een reeks met telkens één muziekkenner en één muzikant – in het geval van Duyster is dat Rhythm Junk Steven De Bruyn. Eerste vaststelling: ‘Het aanbod is weer gigantisch groot. Er lijken steeds maar festivals bij te komen.’

En Pukkelpop breidt dan ook nog eens uit, met twee extra podia voor minder bekende namen, Lift en Booth.

AYCO DUYSTER: Ik vind het goed dat ze dat, in het steeds grotere aanbod aan groepen, doen. Pukkelpop heeft een geschiedenis als ontdekkingsfestival. Ik kijk dus uit naar die kleinere podia. Ik moet toegeven dat er wel veel namen tussen zitten die ik de komende maanden ga moeten leren kennen. Ik ga een beetje moeten studeren, maar dat maakt de voorpret bijna net zo leuk als het festivalweekend zelf. Een andere affiche die ik dit jaar mooi vind, is die van het Cactusfestival. Daarop staan heel wat gevestigde waarden die al wat langer meegaan, artiesten van wie je kunt zeggen dat ze duidelijk een kwaliteitslabel dragen.

Iets minder huiswerk dus?

DUYSTER: Veel minder, ja, maar ook veel minder opvullers. Als je een affiche met tweehonderd artiesten moet samenstellen, kan het haast niet anders dan dat er missers tussen zitten. Bij Cactus moeten ze gewoon uitpuren: het festival heeft – heel ouderwets – één podium, maar dan moet het er wel boenk op zijn.

Naar welke optredens kijk je het meest uit?

DUYSTER: Wie ik heel graag wil zien, is Anderson Paak op Pukkelpop, een van de nieuwere namen, die een leuke mix brengt van hiphop en soul. En zoals ik online zag: met steengoede livemuzikanten. Ik vond het heel jammer dat ik zijn concert in de Botanique gemist heb. Dat was terecht heel snel uitverkocht.

Verder ben ik heel benieuwd naar Kamasi Washington op Gent Jazz, de man die mee de arrangementen van Kendrick Lamars To Pimp a Butterfly verzorgde. Ik ben helemaal niet thuis in de jazz en dacht vroeger dat het gewoon moeilijke en heel zenuwachtige muziek is. Als ik dan eindelijk toch de stap zet, zal ik het met hem moeten doen. (lacht)

Door je transfer van Studio Brussel naar Radio 1 ziet je festivalzomer er vast helemaal anders uit.

DUYSTER: Het grote verschil is dat ik nu niet meer moet werken en dus meer vrijheid heb om echt naar concerten te gaan. Ik pik er de dagen uit die me het meest interesseren omdat ik vind dat de overload aan namen het soms moeilijk maakt om ten volle van een festival te genieten. Zo weet ik nu al dat ik de zaterdag van Werchter voor tachtig procent ga doorbrengen in The Barn. En wat ik dan mis op het hoofdpodium, tja, ik heb geen last van fear of missing out.

JORIK LEEMANS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content