Dinsdag 22/5, 21.00 – één

Het Eurovisiesongfestival mag dan wel wat van zijn pluimen verloren zijn, Peter Van de Veire, zelfverklaarde koning van de wansmaak, moest geen twee keer nadenken om de onvermijdelijke André Vermeulen te vergezellen in de commentaarstoel. ‘Ik heb mij vorig jaar tijdens het Songfestival geweldig zitten amuseren op Twitter, dat is blijkbaar niet onopgemerkt gebleven’, lacht Van de Veire.

En al gepakt voor Bakoe?

PETER VAN DE VEIRE: Helaas, een afreis naar de hoofdstad van gastland Azerbeidzjan zit er niet in, André en ik zullen commentaar leveren vanuit Brussel. Stel je daar zo’n ouderwets commentaarhokje bij voor ergens in het VRT-gebouw, nog het best te vergelijken met een Poolse spelonk. (Lacht)

Jouw voorganger Bart Peeters counterde de gebruikelijke ernst van André Vermeulen met een licht surrealistisch tegengewicht. Hoe zie jij jouw rol?

VAN DE VEIRE: Ik ga het Songfestival met een gezonde verwondering gadeslaan en mij indien nodig laten verleiden tot plastische omschrijvingen van de acts, de liedjes, de jurken… André en ik kennen elkaar enkel van een toevallige ontmoeting in de wandelgangen van de VRT, dat wordt dus aftasten. Bij de eerste vergadering merkte hij meteen op: ‘We gaan de vaste kijkers van het festival toch niet schofferen?’ Geen paniek, we gaan geen ruzie maken in de ether. Het is ook niet de bedoeling dat ik door een nummer heen zit te lullen, hoe slecht het ook is. (Lacht)

Er bestaat scepsis over de Belgische inzending, de zeventienjarige Iris met de ballade ‘Would you’. Hoe schat jij haar kansen in?

VAN DE VEIRE: Goh, dat vind ik zo moeilijk. Ik ben een geweldige muziekliefhebber, maar na al die jaren heb ik nog altijd niet de neus ontwikkeld om uit een hele troep liedjes die ene hit te herkennen. Nu komt het er bij het Songfestival op aan om op te vallen. Dat kan ook op een eenvoudige manier, kijk naar Tom Dice, die twee jaar geleden wist te charmeren door gewoon met zijn gitaar op het podium te klimmen. Ik heb toen vanuit mijn zetel heftig zitten supporteren.

Jij huilt niet mee met de wolven die klagen dat het Songfestival verworden is tot het Oost-Europese bal van de wansmaak?

VAN DE VEIRE: Oh, maar ik word door sommige mensen bestempeld als de koning van de wansmaak. Ik bekijk het Songfestival meer als een sociologisch gebeuren. Dat bijvoorbeeld Rusland dit jaar vijf bomma’s afvaardigt, vind ik veeleer fascinerend dan schandalig. En laten we eerlijk zijn, kijk terug naar een willekeurige editie uit de jaren zestig of zeventig en er zal ook een hoop rommel tussen zitten.

Ooit met zelfgemaakt scorebord voor de televisie gezeten?

VAN DE VEIRE: Net niet, maar ik vind de puntentelling het leukste moment van het festival, dat blijft iets magisch hebben. Het jaar dat Sandra Kim won, heb ik de liedjes gemist, maar was ik nog op tijd thuis om de puntentelling te volgen. Dat was voor mij een geweldige openbaring: dat iemand van mijn leeftijd dat spel kon winnen.

(H.V.G.)