Pelecanos breidt zijn explosieve oeuvre uit met een uppercut over honden, hoeren en heroïne.

GEORGE PELECANOS

ORION, 304 BLZ., a 21,30

Drama City

Pelecanos’ vier vorige romans Right as Rain, Hell to Pay, Soul Circus en Hard Revolution vormden een vierluik rond de zwarte detective Derek Strange. Het laatste boek was een flashback naar de jeugdjaren van Strange, met als climax de post-Martin Luther King-rellen in Washington D.C. in 1968. Aangezien de cirkel van de Strange-cyclus daarmee rond was, introduceert de Grieks-Amerikaanse schrijver nu een nieuw personage. Lorenzo Brown is een ex-agent die zopas acht jaar straf heeft uitgezeten voor het dealen van drugs. Hij werkt voor ‘The Humane Society’, een organisatie die verwaarloosde honden verzorgt. Andere hoofdfiguur is Rachel Lopez, een half-joodse, half-latino probatie-agente die overdag criminelen op het rechte pad tracht te houden, maar zich ’s nachts te buiten gaat aan een drank- en seksverslaving. Rond beide personages circuleren schaduwfiguren als Rico Miller, een gevaarlijke gek uit Browns verleden. Als die Lopez met een mes bewerkt, ziet Brown zich verplicht om in te grijpen, maar daardoor dreigt hij opnieuw meegezogen te worden in het criminele milieu. Ondertussen zijn twee drugsdealers Nigel Johnson en Deacon Taylor verwikkeld in een territoriale oorlog.

Pelecanos schrijft ‘social crime’ romans die behendig de ongeschreven regels van het genre overhoopgooien. Zo was Soul Circus eigenlijk een anti-detectiveroman, waarin er wel een onderzoek werd opgestart naar een verdwenen meisje, maar er aan het einde niets van het mysterie was opgelost. Hij creëert graag de verwachting dat zijn hoofdpersonages zich elk moment kunnen ontpoppen tot wraakfiguren die gerechtigheid zullen laten geschieden door de loop van een .38. Vervolgens stelt hij de lezer opzettelijk teleur. In zijn harde beschrijvingen van het hondse bestaan van verpauperde zwarten steekt ook een scherpe politieke kritiek. Tussen de regels verbergt hij een sociaal universum van raciale en economische hoogspanning: ‘What are you looking at, white boy?’ Terwijl de VS onder impuls van neoconservatieve economen langzaam terugglijdt naar een achttiende-eeuwse sociale zekerheid gebaseerd op de liefdadigheid van soepbedelingen en warme dekens, profileert Pelecanos zich als een tegendraadse figuur die tegen vrij wapenbezit en de doodstraf is. Toch behandelt hij de arme, zwarte bevolking niet met handschoenen: zijn zwarten zijn even vaak egoïstische, op seks beluste macho’s die hun moeder zouden verkopen voor enkele grammen heroïne of een carrière als MTV-rapper. Hans Comijn

Hans Comijn