Dinsdag 17/1, 22.05 – Canvas

Misschien bent u een van de velen die geen acht slaan op de E-codes op onze voedselproducten, waarmee dan wordt aangegeven dat er door de Europese Gemeenschap goedgekeurde chemische additieven aan zijn toegevoegd. Gelukkig doet iemand als Stefan Gates, culinair journalist bij de BBC, dat wel. In E Numbers – An Edible Adventure tracht hij te achterhalen of die producten nu goed of slecht zijn en dat blijkt niet zo eenvoudig.

First things first: wat zijn precies de E-nummers? Van E100 tot 199 gaat het om kleurstoffen, van E200 tot 299 om conserveermiddelen, van E300 tot 399 om antioxidanten, van E400 tot 499 om emulgatoren, van E500 tot 599 om nog eens andere additieven, van E600 tot 699 om smaakversterkers, van E700 tot 799 om conserveermiddelen en van E1400 tot 1499 om gemodificeerd zetmeel. En ja, het kan concreter. Stefan Gates heeft het op zijn BBC-blog bijvoorbeeld over E284, boorzuur, dat volgens hem enkel bij kaviaar gebruikt mag worden. En E300 zal u misschien beter bekend zijn als vitamine C.

Ooit gehoord van de Southampton Six? Nee, het gaat niet om de Britse tegenhangers van de onterecht opgesloten Cuban Five, maar wel om zes kleurstoffen die volgens studies van de bewuste Britse universiteit bij kinderen hyperactiviteit kunnen veroorzaken. Het gaat om tartrazine (E102), chinolinegeel (E104), zonnegeel (E110), azorubine (E122), cochenillerood A (E124) en allurarood (E129). In 2008 kwamen de bevoegde Britse ministers met de voedingsindustrie overeen om het gebruik ervan te laten uitdoven. De oplossing zit echter niet altijd in een eenvoudige pennentrek. Van E220, zwaveldioxide, is gebleken dat het astma kan veroorzaken, maar spijtig genoeg is het ook een van ’s werelds oudste conserveermiddelen. Zelfs de Romeinen gebruikten het al, bijvoorbeeld om te verhinderen dat wijn muf zou gaan ruiken.

Er ontstaat dus wel eens wat controverse rond de E-nummers. Ron Paul, presidentskandidaat voor de Amerikaanse Republikeinen, is een van die mannen die er een hartsgrondige hekel aan heeft en geen kans onbenut laat om de bezielende Codex Alimentarius de grond in te boren. Ook bij moslims zorgen de codes wel eens voor kopbrekens, met name rijst dan de vraag of ze wel ‘halal’ zijn. Eigenlijk stelt er zich enkel een probleem voor E120 en E904, waarin insecten verwerkt worden – waardoor ze trouwens ook bij veganisten op protest stoten.

Neem nu die E904, de zogenaamde schellak die wordt gewonnen uit diverse Indiase boomluizen. De lak zelf bevat nog resten van luizen, maar bij eindproducten zouden deze weggezuiverd zijn. Als schellak al gebruikt wordt, is het vooral als glansmiddel voor vruchten, bonbons en suikergoed. Nou, geef ons dan liever de oorspronkelijke toepassing: schellak werd tot eind jaren 50 gebruikt voor het maken van 78-toerenplaten. Om die reden is het trouwens de naam van een van de vele bands van Steve Albini. Maar we dwalen af.

(H.V.G.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content