Dream Wife

Het Londense meidentrio Dream Wife poogde twee jaar geleden te scoren met puntige gitaarpopliedjes waar nog nét het voorvoegsel punk bij kon. Met een paar quoteerbare teksten over stereotypering en pisnijdigheid leek de erfenis van The Slits of Bikini Kill alweer geëerd. Helaas is voor plaat nummer twee hetzelfde botermes gebruikt: meer van hetzelfde maar dunner gesmeerd. Het slappe U Do U, het op de FM-pop van Haim geënte Old Flame en Hasta la Vista, de bubblegumpop van RH RN of zelfs Temporary, dat een klaterend afropopriedeltje gebruikt om miskramen onder de aandacht te brengen: veel hongers stillen ze niet. Onvergeeflijk is dan weer de ballade After the Rain – abortus is al onthutsend genoeg zonder dat er een pianodraak op moet worden losgelaten. Zonder tegenbericht mag u Dream Wife zoetjesaan vergeten.