Geert Zagers
Geert Zagers Journalist bij Knack Focus

Dorothée van den Berghe (40) is de Gentse regisseuse van onder meer ‘Meisje’.’My Queen Karo’, haar nieuwste, deels autobiografische film over een jong meisjedat opgroeit in een kraakpand in het Amsterdam van de jaren 70, speelt momenteelin de zalen. Meer info: myqueenkaro.com.

Voor ik van criminele activiteiten verdacht word: de graffiti istrucage. Ik heb een sjabloon vanmezelf gefotoshopt over een foto van een muur. Er is dus geen spuitbus aan te pas gekomen. Het moet van de jaren 70 geleden zijn dat ik nog echt graffiti gespoten heb – niet dat ik artistieke ambities had, maar als 14-jarige heb ik wel eens iets op een muur gekrabbeld. Jeugdige rebellie, zeker? Het mocht niet, en dat maakte het alleen maar spannender. Een beetje zoals punk: de punk heeft grote indruk op me gemaakt als kind. In Amsterdam was punk redelijk extreem, met extreme kapsels en extreme kledij. Echte gedaanteverwisselingen. Die rebellie sprak me geweldig aan, veel meer dan de muziekstroming.

Je ziet geen leeftijd op een sjabloon. Een groot voordeel. Als je een zelfportret maakt, word je geconfronteerd met je leeftijd, terwijl je dat verou-deren net wil proberen te negeren.Of ik schrik heb om ouder te worden? Dat nu ook weer niet. Ik vind het gewoon vreemd dat je jezelf in je hoofd veel jonger ziet dan je echt bent. Zelfs als je jezelf in de spiegel ziet, zie je je niet zoals je echt bent. Het is pas als je met de blik van een ander kijkt, dat het opvalt dat je er veel ouder uitziet dan je dacht te zijn.

Dat kroontje verwijst naar My Qyeen Karo. Een koninginnetje, zoals haar ouders haar noemen. Maar even goed verwijst het naar de regisseur als koningin – je bent tenslotte de koningin van je eigen gedachten als je een film maakt. Alles moet eruitzien zoals het in jouw hoofd zit. Tegelijk vind ik dat je als regisseur een bescheiden plaats moet hebben. Ik kom liever niet voor de camera, daarom heb ik me op een muur gezet. Alles observeren als een fly on the wall: dat lijkt me nog wel wat.

Mijn zelfbeeld verwijst helemaal naar de wereld van My Queen Karo. Als Karo bijvoorbeeld in het kraakpand een eigen kamer wil, wordt er een kamer op de muur getekend. Er hangt ook een sjabloon van koningin Fabiola op de muur – voor Karo hét symbool van België – naast een portret van Marx. En in al haar kinderlijkheid denkt Karo dat ze man en vrouw zijn. Een lichtvoetige manier om de dingen te benaderen. Weet je, ik neem het allemaal niet zo ernstig. Ik probeer de zware dingen op een luchtige manier te bekijken. Zeker in de film, maar ik hoop dat ik daar met dit zelfbeeld ook in geslaagd ben.

GEERT ZAGERS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content