Tijdens de finale van ‘Zo is er maar één’ (vrij, 20.40 u. – één) is hij de muzikale master of ceremony, en dezelfde week brengt Miguel Wiels ook zijn eigen plaat met Nederlandstalige klassiekers uit. De culturele week van mijnheer Mega Mindy.
Keuze zat in de cinema: een avonturenfilm met Jodie Foster, ‘Nim’s Island’, een actiefilm met Robert Downey Jr., ‘Iron Man’, en een roman- tische komedie met Kate Hudson, ‘Fool’s Gold’.
Jodie Foster vind ik een fantastische actrice, dus haar film wil ik wel zien. Als Gentenaar moet ik ook zeker nog Aanrijding in Moscou zien, maar ik raak moeilijk in de bioscoop omdat ik zo’n onregelmatig leven leid. Ik bekijk thuis wel veel films via digitale tv – daar ben ik al helemaal mee weg. In het weekend vraag ik ook alle politieke programma’s op: De Zevende Dag, TerZake, De Keien van de Wetstraat… Net als Matroesjka’s II en Het Programma van Wim Helsen, dat ik moet missen omdat we dan live gaan met Zo is er maar één.
Je brengt deze week ‘Monumentenzorg’ uit, een plaat vol Nederlandstalige klassiekers met gastzangers. Welke samenwerking zal je het meest bijblijven?
Tijdens Zo is er maar één was ik zeer onder de indruk van wat Kommil Foo deed met Sheryl Crow I need you so van De Mens: magistraal mooi. Stijn is me ook bijgebleven omdat ik toch even moest wennen aan zijn hyperkinetische energie, maar hij heeft een geweldig optreden gegeven. Wat mijn plaat betreft, is het moeilijk kiezen. Ik vond het vooral geweldig dat alle twaalf de artiesten met wie ik Nederlandstalige klassiekers van onder het stof wou halen, meteen ja hebben gezegd: Johan Verminnen, Rick de Leeuw, Kris Wauters, Tom Vanstiphout…
Volgende week komt er zowaar nog eens een plaat van Nik Kershaw uit. Iets voor jou?
Helemaal! Samen met Duran Duran vind ik hem een van de strafste artiesten van de jaren tachtig. Al ben ik toch eerder geneigd om opnieuw een verzamelaar van hem op te leggen dan iets nieuws te kopen. Ik vrees dat anders veel van de magie verloren zal gaan. Da’s ook de reden waarom ik niet naar het reünieconcert van The Police ben gegaan. Ik ben sowieso een best of-liefhebber. Van The Beatles heb ik de dubbele rode en blauwe: je hebt meteen al het beste bij elkaar. En zo’n bloemlezing is de ideale kennismaking. Onlangs heb ik er nog een van Julien Clerc gekocht.
Kunstplatform Zebrastraat in Gent gaat dieper in op de theremin, de eerste synthesizer. Jouw soort instrument?
Zo’n theremin heb ik nog niet kunnen aanraken, maar onlangs was Jean-Michel Jarre in de Alfacamstudio’s in Lint, vanwaaruit we ook Zo is er maar één uitzenden, om een dvd op te nemen. Daarvoor had hij een massa oude synthesizers laten opstellen. Ik mocht er even rondwandelen en waande mij in het walhalla. Zelf heb ik thuis twee hammondorgels en rhodespiano’s, al zit ik toch het liefst achter mijn vleugelpiano.
Ga je naar Kylie Minogue in het Sportpaleis of verkies je de intimiteit van Milow in de AB?
Het allerbeste concert dat ik ooit meemaakte was Billy Joel in Gent: zonder franje, gewoon de man met z’n gitaar en z’n stem. Ik ben vorig jaar wel mee geweest naar Beyoncé omdat mijn madam, Free Souffriau, zo’n fan is. Knappe show en een indrukwekkende zangeres, maar toch zal ik Milow verkiezen boven Kylie. Van zijn generatie vind ik ook The Van Jets geweldig. Maar omdat ik binnenkort vader word, blijf ik toch thuis. Ik wil niet riskeren om op hét moment in de wachtrij voor een concertzaal te staan.
In de oude gevangenis van Hasselt ontmoeten muziek en kunst elkaar op de tentoonstelling PopEye, met werk van onder meer Daan, Hannelore Knuts, Luc Tuymans, Walter Van Beirendonck en Kamagurka. Ga jij erheen?
Die variatie van namen klinkt interessant. Ik hoop wel dat het geen al te arty-farty-bedoening zal zijn. Ik wil alles zo onbevangen mogelijk benaderen en da’s bij dat soort gebeurens niet altijd het geval.
Is het overlijden van ‘Rolling Stone’-rockjournalist Lester Bangs, vandaag 26 jaar geleden, iets waar jij bij blijft stilstaan?
Die man ken ik helaas niet, maar ik heb geen problemen met muziekjournalisten. Als hun kritiek onderbouwd is, kan ik ervan genieten hoe ze met zin voor overdrijving van een recensie een heerlijk cursiefje maken.
Hans Van Goethem
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier