Kunstenaar en ontwerper Arne Quinze, vooral bekend buiten maar sinds kort ook binnen onze grenzen vanwege zijn impressionante ‘Cityscape’ in Brussel, is deze week te gast in ‘Lux XL’ (do, 22.05 – Canvas). Hoe ziet zijn culturele week eruit?

Goldfrapp brengt deze week ‘A&E’ uit op cd-single, een muziekdrager die ten dode opgeschreven lijkt. Trekken artiesten die veel aandacht besteden aan vormgeving je aandacht meer dan andere?

Nee, het gaat me om de muziek zelf. Met muziek wil ik rust in mijn geest brengen, even mijn gedachten stilleggen. De laatste cd-single die ik nog gekocht heb? Geen idee, ik koop zowel cd’s als downloads maar alles gaat in mijn iPod, die altijd op ‘shuffle’ staat. Vraag me geen namen van artiesten, want daar ben ik heel slecht in. Wie mijn muzieksmaak wil kennen, moet naar onze galerie in Kortrijk komen, daar speelt mijn muziekcollectie.

In de cinema kun je vanaf deze week naar ‘Cloverfield’, de mysterieuze film die lijkt samengesteld uit YouTubefragmenten. Zou jij die kunnen uitzitten?

Als hij goed gemonteerd is vast en zeker. De wereld evolueert zeer snel, maar YouTube is een website die ik regelmatig bezoek. Omdat je er verrassende en niet voorgekauwde dingen vindt. Maar ik kijk even vaak naar dvd’s en er zijn ook films die je op groot scherm moet zien, vind ik. Zoals onlangs The Golden Compass. Films moeten zeker niet altijd intellectuele bagage hebben. Of ik iets van de Belgische filmboom meepik? Over Aanrijding in Moscou heb ik al interessante dingen gehoord.

In het Mukha loopt ‘Pièce Unique’, een hommage aan filmmakers en kunstenaars met een oeuvre van één titel. Onder meer met films van Peter Lorre, Charles Laughton en David Byrne.

Het Muhka is sowieso een interessante plek. Die reeks lijkt mij heel boeiend, en ik vermoed dat ik die film van David Byrne (‘True Stories’; nvdr.) heel lang geleden al eens gezien heb. Ik heb geen idolen maar ik bewonder wel mensen die de meest uiteenlopende dingen doen. David Byrne is zo iemand, van hem zit er bijvoorbeeld heel wat muziek in mijn iPod.

De VRT-journaals en heel wat Canvasprogramma’s zijn enkele weken terug gerestyled door mensen die wel eens inspiratie bij u halen. Wist u dat, en heeft u er al iets van gezien?

Nee, dat wist ik niet. Nu ja, we verkopen hier natuurlijk heel wat. En wat naar waar of wie gaat, dat hou ik niet bij. Ik heb ook nog geen enkel van die vernieuwde programma’s gezien. Ik kijk sowieso zo goed als geen televisie. Als hij toch speelt, is dat ’s nachts en dan kijk ik alleen naar documentaires die mij boeien. Je moet eens kijken op de Engelse, Duitse en Franse zenders, daar vind je op dat uur nog wel eens wat.

Op het Artefact Festival in Leuven staat de combinatie kunst en nieuwe media centraal, en de manier waarop die samen het moment vastleggen. Doet u dat ook niet op uw manier?

Zo zou je het kunnen zien. Mijn werk gaat ook over de relatie tussen mens en beeld, en wat dat teweegbrengt. Maar zoek daar niet te veel achter. Dat komt voort uit de wereld die zich in mijn hoofd afspeelt. Op een andere manier zou ik overigens niet kunnen werken. Momenteel ben ik bezig met de voorbereidingen van een Expo op de Brusselse Zavel die op 26 april zal openen.

Vandaag is het een jaar geleden dat Anna Nicole Smith aan haar einde kwam. Kan zo’n tragische figuur jou boeien of ben je haar al vergeten?

Haar naam zegt me wel iets, maar eerlijk: dergelijke gemediatiseerde figuren ontgaan mij meestal volkomen. Ik kijk geen tv en als ik magazines lees zijn die doorgaans gespecialiseerd in dingen die mij interesseren. Vliegtuigen bijvoorbeeld, geen roddels. Vorig jaar heb ik tentoongesteld in Beverly Hills. Ik heb daar met heel wat mensen gepraat, maar men moest mij achteraf vertellen dat ze bekend waren. Ik herkende ze niet. Niet dat de dood van bekende mensen mij niet raakt, maar dan moeten ze wel bewonderenswaardige dingen gerealiseerd hebben. Zo vond ik het overlijden van Jacques Cousteau heel jammer.

Hans Van Goethem