DOOD VAN EEN SCHADUW

Zondag 24/2, 20.15 – Canvas

Tijdens de 85e Oscaruitreiking zullen een hoop landgenoten uitzonderlijk de oren spitsen als de winnaar in de categorie live action short film bekend wordt gemaakt. Dood van een schaduw, het debuut van Tom Van Avermaet, wordt daarin getipt als de belangrijkste uitdager van de Amerikaanse kortfilm Curfew. In Death of a Shadow, zoals het zal klinken als Van Avermaet zou winnen, sneuvelt Nathan, gespeeld door Matthias Schoenaerts, aan het front van WO I. In de onderwereld krijgt hij de opdracht om met een fototoestel de schaduwen van 10.000 stervenden te verzamelen, in opdracht van een duivels figuur die gestalte wordt gegeven door Peter Van den Eede.

‘Enkele jaren geleden al werd ik gecontacteerd door Tom Van Avermaet, die toen nog als filmstudent Dood van een schaduw wilde maken’, vertelt Van den Eede. ‘Hij mailde mij enkele filmpjes die hij al gemaakt had. Ik was onder de indruk van de professionaliteit ervan én de persoonlijkheid. Het opzet van Dood van een schaduw sprak me ook aan, het deed me denken aan eigenzinnige sciencefiction, zoals Brazil van Terry Gilliam. Aanvankelijk had ik geen tijd, maar doordat het project vertraging opliep, kon ik toch meewerken.’

Heeft Van Avermaet verteld waarom hij jou wilde als die sinistere verzamelaar?

PETER VAN DEN EEDE: Ik vermoed dat het een combinatie is van mijn metier en mijn karakteristieke kop, die zich wel leent voor een dergelijk personage.

De verzamelaar symboliseert mogelijk de dood. Hoe speel je zo’n metapersonage?

VAN DEN EEDE: Ik benader dat op een plastische manier. Een personage als de dood hoef je niet zwarter te maken dan het al is, het komt er net op neer om er wat licht aan toe te voegen. Clair-obscur als het ware. Zo’n donker personage als de verzamelaar moet iets verleidelijks in zich hebben zodat de kijker er toch in meegaat.

Hoe verliep de samenwerking met Matthias Schoenaerts?

VAN DEN EEDE: Een van mijn criteria om voor een project te kiezen, is de betrokkenheid van mensen met wie ik een connectie voel. Met Matthias is het altijd fijn samenwerken, ik ken hem al van voor de hype rond hem is losgebarsten. Ik ben trots dat ik, samen met Matthias, Laura Verlinden en Benjamin Ramon heb bijgedragen aan een mooie film, maar Dood van een schaduw is in de eerste plaats het werk van Tom Van Avermaet.

Ga je de Oscaruitreiking volgen of sta je de volgende ochtend op met het nieuws op de wekkerradio?

VAN DEN EEDE: Tom zal me, zoals bij de eerdere prijzen, wellicht een sms’je sturen. Er is een tijd sprake van geweest dat ik ook naar Los Angeles zou vliegen, maar dan zou ik de ochtend na een voorstelling nog het vliegtuig moeten nemen. En ik vermoed dat het circusgehalte van zo’n Oscaruitreiking me niet ligt.

Een Oscar spreekt niet tot de verbeelding?

VAN DEN EEDE: In de eerste plaats vind ik dit voor Tom als debuterend filmmaker een unieke kans. Ik hoor van hem dat er zich nu geweldig veel contacten aandienen in Amerika. Hij moet het ijzer smeden nu het heet is, door de juiste keuzes te maken. En dat gouden beeldje? (lacht) Als ze dat in de wacht slepen, mogen ze me dat terug thuis wel eens in de handen stoppen voor een foto.

Wat staat er voor jou zelf op stapel?

VAN DEN EEDE: Met Compagnie De Koe gaan we een nieuwe Tsjechov-voorstelling maken, op basis van de brieven die hij heeft geschreven aan zijn vrouw en aan tijdsgenoten als Tolstoj. We spelen met Sien Eggers, Lucas Van den Eynde, Natali Broods, Michael Vergauwen en mijn dochter Ans Van den Eede.

Compagnie De Koe is sinds de oprichting gebaseerd in Antwerpen, waar een bits debat is losgebarsten tussen de nieuwe bewindvoerders en verschillende spreekbuizen van de cultuursector. Voel jij je aangesproken?

VAN DEN EEDE: Dat er zo veel spreekbuizen zijn, vind ik niet erg. Dat illustreert de pluraliteit van het culturele veld. Wel erg vind ik het opbod in dat debat. Na de polarisatie tussen de gemeenschappen in ons land ontstaat er nu ook een tussen een bepaalde politieke elite en de ‘culturo’s’. De logica van separatisme eindigt in pure eenzaamheid. Dat we ons willen onderscheiden van elkaar is des mensen, maar uiteindelijk moeten we toch met elkaar zien samen te leven.

(H.V.G.)