DERDE KEER, LAATSTE KEER

Het meisje, een halve eeuw ouder, ziet haar wensdroom alsnog in vervulling gaan. Nu de Engelse folkchanteuse Vashti Bunyan (69) eindelijk de plaat heeft gebaard waarvoor ze zelf uit de wieg is gerold, doet ze er voortaan het zwijgen toe.

Apart geval. Als bedeesde twintigjarige singer-songwriter probeert Vashti Bunyan haar carrière in het swingende Londen van 1965 van de wal af te duwen. Haar singles zinken als bakstenen, en eerste langspeler Just Another Diamond Day (gefikst door producer Joe Boyd, toeverlaat van Nick Drake) bevat toch te veel pastorale folk naar haar goesting. In een wolk van desillusies verdwijnt Vashti Bunyan letterlijk met de noorderzon: naar Schotland, in een huifkar.

Vijfendertig jaar later laat ze er zich door Devendra Banhart en Animal Collective, herauten van de freakfolk, toe bewegen een opvolger af te ronden: Lookaftering, waaraan naast Banhart ook Joanna Newsom en Max Richter bijdragen. Weer kan een tot op zekere hoogte tevreden Bunyan het idee niet van zich afschudden dat ze zich heeft laten ompraten. Haar volgende plaat zal moeten verklanken waar ze al op haar achttiende naar snakte: fragiliteit, puurheid, humaniteit.

Aan Heartleap zijn zeven jaar van veelal eigenhandig schaven voorafgegaan. Onderbroken door lange periodes van inactiviteit weliswaar, zoals toen arrangeur Robert Kirby (die ook al op Just Another Diamond Day van de partij was) in 2009 stierf. Zo rijpte Heartleap langzaamaan tot de plaat die heden voor ons ligt: een sobere, delicate mijmering over het vervlieden van de tijd, en de rol van familiale relaties daarin.

Bunyan schildert die banden niet als communicerende vaten vol emoties, maar als ragfijne, haast mystieke verwantschappen. ‘I fold things just like my mother/ Into two and into three/ I don’t know why I do/ But then I think of you’. Houd ramen en deuren dicht, want aldoor siddert haar klare, meisjesachtige stem als een iel kaarsvlammetje waar de tocht het op begrepen heeft.

Het wazigst zijn de miniatuurtjes die Bunyan thuis op eigen houtje heeft opgenomen. Het moet zijn dat haar huisgenoten licht slapen of de buren werkelijk niets kunnen verdragen, zo zuinigjes beroert ze haar gitaar en – met twee wijsvingers – piano. Harmonietjes dient men met gespitste oren te zoeken, zelfs als er strijkers, een dulcimer, duimpiano of de stem van Devandra Banhart (in Holy Smoke) worden bijgehaald. Maar net door zijn stilte roept Heartleap luid om aandacht.

Enige afwisseling in tempo of toon ware nog welkom geweest. Het zelf aangekondigde pensioen van Vashti Bunyan is dat niet. Heartleap is (een) klein geluk.

VASHTI BUNYAN ***

Heartleap

folk

FatCat

DOWNLOAD

Mother

Across the Water

Heartleap

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content