Klussen is het nieuwe wandelen. Dobbit-gezicht en presentatrice Annabelle Van Nieuwenhuyse is niet verbaasd.
Annabelle Van Nieuwenhuyse: Ik ben er sowieso door gebeten. Bij Dobbit kan ik mijn presentatie-ervaring en mijn passie combineren. Zálig. Ik word helemaal zen van een dag lang iets te zitten maken. Je kunt dan namelijk niets anders doen. Die traagheid is voor mij therapeutisch. Het resultaat is dan ook nog eens zo plezant. Daar kan ik me aan optrekken nu zoveel van mijn professionele activiteiten platliggen. Verder is er altijd het huishouden, doe ik aan vrijwilligerswerk en raak ik toch af en toe eens op een expo.
Aha.
Van Nieuwenhuyse: Onlangs zag ik in Wiels A Marvellous Entanglement van kunstenaar Isaac Julien over Lina Bo Bardi, een Braziliaanse architecte. Die film heeft enorm veel indruk op mij gemaakt, door Bo Bardi’s persoonlijkheid en filosofie en de eigenzinnigheid van de vaak brutalistische gebouwen die ze heeft neergezet. Verder zit ik vooral veel dingen in te halen vanachter mijn scherm. Of neen, ik ben toen ik onlangs ging zwemmen nog eens aan café Congo gepasseerd, aan het Vossenplein in de Marollen. Op zaterdag en zondag kun je er Burundese koffie en gembersap kopen. Maar ook – en dat vind ik fantastisch – kunstwerken gemaakt door artists in residence met Afro-Belgische roots die in Anderlecht een collectief atelier hebben. Machtig, die korte keten met kunstenaars.
Is er een boek waarvan je blij bent dat je er eindelijk aan bent toegekomen?
Van Nieuwenhuyse:Ingesloten van Samira Ahmed lag nog op de stapel en heeft me geweldig aangegrepen. Het jonge hoofdpersonage wordt met haar ouders ’s nachts door een militaire eenheid overvallen en naar een interneringskamp voor Amerikaanse moslims afgevoerd. Mán, dat boek is spannend. Het is een thriller die aan documentaire raakt, en dat boeit me enorm. Als ik bijvoorbeeld opvang dat er in Libië Afrikaanse slaven worden verkocht, ga ik meteen op zoek naar het hoe en wat. Dat boek sleepte me op dezelfde manier mee: ‘Het is niet wáár! Kán dat?!’ Je moet niet denken dat het ver van je bed is.
Ik had begrepen dat je het gewaagd hebt wat toekomstige culturele excursies aan te kruisen.
Van Nieuwenhuyse: In september had ik in het Théâtre National het stuk Wakatt van Serge Aimé Coulibaly gezien. Schitterend. Ik bewonder die Afrikaanse dansers, er is geen vingerkootje dat niet beweegt. In maart presenteert Coulibaly Africa Simply the Best, drie danssolo’s van nieuw, jong talent. Hopelijk live! Dan heb je, ook in Brussel, nog 2m3. Dat is een soort podium of vrije ruimte waar een kunstenaar in twee kubieke meter een aantal minuten krijgt voor een performance. De video’s ervan staan op hun site – je moet er maar eens grasduinen. Ik heb het voorstel gekregen om op 26 februari een livestream te doen. Het wordt iets omtrent Black Lives Matter, waarvan ik de betoging in Brussel heb gefotografeerd. Fotografie is mijn onbekende kant. Blij dat ik die ook eens kan tonen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
