Esohe Weyden, woordkunstenaar en campusdichter van Universiteit Antwerpen, heeft voor haar passie herexamens over.
Esohe Weyden: Ik had enkele heel toffe opdrachten gekregen en heb daardoor – en ook door het zware coronajaar – beslist om enkele vakken gewoon door te schuiven naar de zomer. Uitzonderlijk, hoor. Maar nu is mijn hoofd fris en heb ik er wel zin in.
Je schrijft gedichten voor allerlei gelegenheden zoals laatst nog de nationale feestdag, bent stadsreporter voor ATV, doet aan slampoetry en spoken word en geeft ook workshops.
Weyden: Het is soms dus wel een beetje te veel van het goede. ( lacht) Ik vind het jammer dat ik dit jaar nauwelijks naar een voorstelling of literaire avond ben kunnen gaan zonder in mijn achterhoofd te moeten houden: over dertig minuten moet ik zélf op. Maar begin deze zomer heb ik in de Zomerfabriek in Berchem wel vers talent in poëzie, dans en singer-songwriting bezig gezien. Vooral van Sumaya Chekkali, een dichteres uit Borgerhout die in het Engels schrijft, was ik onder de indruk. Het doet me plezier te merken dat steeds meer middelbare scholieren aan het schrijven slaan en de moed bij elkaar rapen om een podium te beklimmen. Sumaya maakt ook deel uit van Female Takeover, een collectief van allerhande jonge vrouwelijke kunstenaars.
Wie verzorgt de soundtrack bij jouw zomer?
Weyden: Ik ben Zwangere Guy echt gaan appreciëren, heb al zijn platen van begin tot eind beluisterd, met uiteraard veel aandacht voor zijn teksten. Ik luister graag naar Nederlandstalige hiphop, maar vaak zijn die teksten vrij oppervlakkig. Bij Zwangere Guy hoor je speelsheid maar ook diepgang, intimiteit naast rauwheid. Je hebt het gevoel dat je hem als mens leert kennen. Ook Waarom van Ikraaan en Jef Neve staat hier al weken op repeat. Vroeger had Amerika zowat het monopolie op alle ‘goeie’ muziek en films. Maar op de school van mijn zusje van veertien luistert iedereen naar K-pop, en op Netflix vind je ook kwalitatieve Spaanse of Turkse reeksen. Ik denk wel dat dat de open visie op cultuur bevordert.
Is er een tip die je aan het kleine scherm te danken hebt?
Weyden: Ik vond The Boy Who Harnessed the Wind een heel mooie familiefilm. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal, over een jongen die een Afrikaans dorpje van de ondergang redt door met beperkte middelen een windmolen te bouwen, waardoor het gebied weer van water kan worden voorzien. Prachtig gefilmd en helemaal niet zo melig als het klinkt. Ik wou je ook nog een boek aanraden: Genoeg gezwegen van Sophie Van Reeth, een medestudente. Op de campus verzamelde ze verhalen en getuigenissen over seksueel geweld, een moeilijk thema waarover mensen het liever niet willen hebben. Maar het blijkt wel dat zo’n dader meestal geen enge man in een bosje is, maar veeleer een populaire jongen die je al jaren kent en van wie niemand had gedacht dat hij zoiets verschrikkelijks zou doen. Wat vaak leidt tot goedpraterij of victim blaming. Een boek dat iederéén doet nadenken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
