De tussenstand

CREATIEF VLAANDEREN MAAKT DE BALANS OP VAN DE VOORBIJE MAANDEN. DANSERES EN PERFORMANCEARTIESTE LISBETH GRUWEZ VAN TWEEMANSCOMPAGNIE VOETVOLK LEERDE ZICH AAN BOB DYLAN TE HECHTEN DOOR HEM TE DANSEN.

LISBETH GRUWEZ: In het begin vond ik zijn muziek eigenlijk niet zo goed. Maar Maarten (Van Cauwenberghe, muzikant, componist en professionele partner, nvdr.) is een grote fan, en hij weet dat ik altijd wat plaatjes wil horen ter opwarming als we op tournee zijn. Zo heb ik Dylans muziek leren appreciëren: al dansend.

Eindelijk iemand die zijn olijke ‘I’m a song and dance man’-uitspraak naar waarde heeft geschat.

GRUWEZ: Het heeft dan wel nog twee jaar geduurd voor we Lisbeth Gruwez Dances Bob Dylan konden presenteren, omdat we de rechten op die nummers nog moesten krijgen. Zijn mensen vreesden dat we met iets groots zoals een musical gingen uitpakken. Maar toen ze eenmaal begrepen wat we wilden doen, waren ze gesust.

Je hebt hem in 2015 zelf ten dans zien spelen in Londen.

GRUWEZ: Ja, fantastisch. We zaten vrij dicht bij het podium, en ik had een pancarte gemaakt met de vraag of ik voor hem mocht komen dansen. Die heeft hij genegeerd. (lacht) Maar ik zou dat toch graag eens doen. Er staan zogezegd maar zeven mensen tussen jezelf en wie dan ook, dus we zijn ermee bezig.

Wat kun je ons, stakkerds die er maar niet toe komen eens een avondje dans te boeken, ten zeerste aanbevelen?

GRUWEZ: In Oslo heb ik Dana Michel aan het werk gezien, die op 3 en 4 februari naar de Beursschouwburg komt. Powerful stuff. Ze verbindt moeiteloos dans, intuïtieve improvisatie en performanceart. Ze houdt je anderhalf uur in de ban, op haar eentje. Ik heb haar daarna ontmoet. Ze is lekker radicaal, maar ook heerlijk down to earth.

Zelf ben je binnenkort te zien als Penelope in Odysseus. Een zwerver komt thuis van Michael De Cock, een theatermarathon van vierentwintig uur. Dat doet denken aan de voorstelling Mount Olympus die je mentor Jan Fabre vorig jaar maakte.

GRUWEZ: Ja, die heb ik gezien in Brugge. Ongelofelijk. Een totaalhappening, met mensen die bleven overnachten in hun slaapzak, een orakel aan wie je nog snel wat over de Griekse mythes kon vragen, massages, eten… Jan heeft die oude mythologie, toch een beetje een oertekst van ons bestaan, gebruikt om iets te zeggen over het geweld en de oorlogen van vandaag. Een titanenwerk. Het wordt trouwens nog één keer opgevoerd in Amsterdam, in april.

Genoteerd. Nog iets wat je wilt bestoefen?

GRUWEZ: Op tournee is het aangenaam om de eenzame avonden op hotel te verlichten met een goeie serie op Netflix. Stranger Things met Winona Ryder bijvoorbeeld. Een beetje magisch-realistisch, en vooral: die kids spelen aandoenlijk goed. Ook de soundtrack van Kyle Dixon en Michael Stein is geweldig. Veel synthesizers, iets waarmee we nu trouwens een nieuwe voorstelling willen maken.

Bedankt, en succes met de compagnie.

GRUWEZ: Zolang het lijf nog meewil, zal ik blijven dansen. Desnoods doe ik een schaduwspel met mijn vingers. (lacht) Vroeger speelde ik van die kamikazevoorstellingen waarbij ik mezelf in een uur tijd zo dood mogelijk probeerde te maken. Nu denk ik al wat meer na over wat ik juist wil zeggen. (lacht)

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content