CREATIEF VLAANDEREN MAAKT DE BALANS OP VAN DE VOORBIJE MAANDEN. ACTEUR EN THEATERMAKER ZOUZOU BEN CHIKHA HIELD DE REALITEIT SCHERP IN HET OOG, MAAR PEDDELDE ER OOK GRAAG UIT WEG.
Ik bedacht pas toen ik je nummer vormde dat je over een uur samen met Jaak Van Assche de avant-première speelt van De zonder-zonzon, het nieuwe stuk van Arsenaal/Lazarus. Moet je nu niet nagelbijtend door de kleedkamer banjeren?
ZOUZOU BEN CHIKHA: Ben ik aan het doen! (lacht) Ik ben dus blij dat je belt: even wat afleiding. Anders denk ik toch maar tien keer: dit doe ik nooit meer, ik kies wel een normaal beroep, zoals bouwvakker. Nu, straks nog eens goed naar het toilet en dan kan ik de scène op.
Ter zake! Waardoor is 2016 zich bovenal in je geheugen aan het nestelen?
BEN CHIKHA: De polarisatie die uit de terroristische aanslagen is gegroeid, behoort voor mij tot de vaststellingen van het jaar. Heel veel veralgemeningen en halve waarheden worden de wereld in gekatapulteerd, en dat creëert een beeld van de samenleving dat niet strookt met de werkelijkheid. Dat vind ik heel gevaarlijk. Maar ik probeer positief en constructief te blijven, en vooral te zoeken naar ontmoeting en dialoog.
De taak van de theatermaker?
BEN CHIKHA: Ja. Daarom was ik zo blij dat ik Den grooten overtocht van circusgezelschap Bataclan heb gezien op de Gentse Feesten. Omdat het met sérieux, maar ook humor en een grote verbeelding veel mensen heeft geconfronteerd met het thema van de vluchtelingencrisis. Het publiek kwam binnen in een transitzone, wachtend op die verblijfsvergunning. Heel concreet. Dat interesseert me wel: hoe krijg je engagement op het podium zonder in een triestig of moraliserend verhaal te vervallen?
Dat vergt nuance, een denkoefening die uit de mode is.
BEN CHIKHA: Wat dat betreft, heb ik een interessant boekje gelezen: De radicale verliezer van Hans Magnus Enzensberger, een analyse van de zelfmoordterrorist in zijn historische context. Het conflict met Israël heeft bij de Arabieren een enorme frustratie doen ontstaan. Ze hebben het gevoel dat ze verloren hebben, in feite al van in de tijd van de Ottomanen. Je kunt akkoord gaan met Enzensbergers conclusies of niet, maar op zijn minst wijst hij op de complexiteit van het verschijnsel.
Iets anders. Als geschoold trompettist zijn muzikale geneugtes je vast niet vreemd.
BEN CHIKHA: De trompet is de grootste liefde van mijn leven, maar ik verwaarloos die al jaren. (lacht) Tegenwoordig lúíster ik alleen maar naar muziek, terwijl ik op mijn koersfiets langs de Schelde rijd. Tame Impala heb ik dit jaar ontdekt, en van Oscar & The Wolf ben ik zot. Als ik dat hoor en het is de hele tijd gewoon rechtdoor, dan raak ik in een andere realiteit. Zalig.
De meeste mensen kennen je van Bevergem, maar kijk je zelf ook tv?
BEN CHIKHA: Vooral series. Mijn favoriet is Peaky Blinders, over een arbeidersgezin dat vlak na de Eerste Wereldoorlog in een Engelse industriestad op roekeloze en louche wijze veel geld verdient en zo naar de top klimt. Jan Bijvoet heeft een rol in de derde reeks. Ongelofelijk goed gemaakt en de hoofdrolspeler, Cillian Murphy, is fenomenaal.
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
