CREATIEF VLAANDEREN MAAKT DE BALANS OP VAN DE VOORBIJE MAANDEN. ACTRICE JULIE DELRUE VERRIJKT DE KOMENDE WEKEN HET JEUGDTHEATER MET DE BRONKS-PRODUCTIE DE MAN, DE VROUW EN DE BEER.
Je geeft daarin gestalte aan – en nu moet ik even op mijn spiekbriefje kijken…
JULIE DELRUE: (lacht) Ik had nochtans auditie gedaan voor de beer! Het stuk gaat over een koppel dat een beer heeft geadopteerd, maar dan begint de beer zich af te vragen waar hij zich nu thuis voelt: bij zijn ‘pleegouders’ of in zijn natuurlijke habitat. De adoptiethematiek en het migrantenvraagstuk komen dus aan bod. We behandelen altijd redelijk volwassen thema’s. Je moet de kinderen serieus nemen en ook de ouders aandachtig houden, zodat het voor iederéén schoon is om naar te kijken, en ontroerend.
Is dat voor jou de maat der dingen?
DELRUE: Toch wel, ja. Wat me onlangs enorm, enorm heeft geraakt, was de animatiefilm The Red Turtle van Michaël Dudok de Wit, een Frans-Japanse coproductie zonder dialogen, maar o zo pakkend. Het gaat over een schipbreukeling die op een onbewoond eiland strandt en daar een lange baard krijgt. Tot er een reuzenschildpad aanspoelt, die op een nacht in een knappe vrouw verandert. Zo wordt het een liefdesverhaal, en er komt een zoon van. Het klassieke levensverhaal, kortom. Behalve dat de vrouw na de dood van de man weer in een schildpad verandert en naar zee terugkeert. (lacht) Supermooi verteld, alleen maar met beeld. Ik heb heel veel moeten huilen.
Gebeurt dat wel vaker?
DELRUE: O ja. Als iets mij raakt, is het direct aan me te zien. Dat kan van alles zijn. Muziek bijvoorbeeld. Ik ben vooral fan van het Nederlandstalige lied: Ramses Shaffy, Raymond van het Groenewoud, Wim De Craene, Brigitte Kaandorp, die kunnen mij tot tranens toe bewegen. Maar ik hou ook van de betere meezingers: René Froger, of Eviva España van Samantha. (lacht) Machtig. Maar om op ontroering terug te komen: dat liedje Habibi van Tamino heeft mij onlangs meteen gevloerd. Een wereldnummer vind ik, en een onwaarschijnlijk veelzijdige stem. Hij pakt daar even een octaaf waar ik niet goed van ben. Graag meer van dat!
Je neemt me de woorden uit de mond.
DELRUE: Ah, dan wil ik graag ook Chef’s Table tippen, een documentairereeks op Netflix. In elke aflevering maken ze een portret van een chef-kok. Zijn restaurant, zijn gerechten, zijn levensverhaal. Ook hier weer: heel mooi en aangrijpend in beeld gebracht. Plus: ik hou heel erg van eten en koken.
In dat geval: nog een uitsmijter, graag.
DELRUE: Ik ben momenteel bezig in De ontembare vrouw van Clarissa Pinkola Estés, een boek dat elke vrouw gelezen moet hebben. Omdat het zo inspirerend en confronterend is. Estés verzamelt bekende sprookjes, mythes en verhalen en legt daarvan de diepere betekenis uit, door erop te wijzen dat elke vrouw de ontembare vrouw in zichzelf moet terugvinden. Door zich niet weg te cijferen in de rol van moeder of werkneemster bijvoorbeeld, en door haar kunst te blijven uitoefenen, of het nu boetseren, schilderen of schrijven is. Omdat dat deel uitmaakt van haar natuur, en ze er intenser en gezonder van gaat leven. Een aanrader.
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
