De tussenstand

© VRT

In haar Radio 1-programma Zandman – heden bezig aan de zomerslaap – biedt Layla El-Dekmak asiel aan het lange verhaal. Maar ook buiten de werkuren laat ze zich daar gewillig door meeslepen.

Layla El-Dekmak: Sowieso beluister ik podcasts aan de lopende band, maar na de dood van George Floyd heb ik me daar zeker een maand lang op toegespitst. Zo was er de reeks About Race van de Britse schrijfster Reni Eddo-Lodge, bekend van haar boek Waarom ik niet meer met witte mensen over racisme praat. In Nederland had je Dipsaus en Fufu & Dadels, twee podcastseries door vrouwen van kleur die allebei afleveringen aan Black Lives Matter hebben gewijd. En hier in België verscheen al eerder de aflevering Racisme dient een doel met Olivia Rutazibwa.

De tussenstand

Ik weet dat je een culturele veelvraat bent. Hopelijk weet jij dat ik maar een paginaatje heb.

El-Dekmak:(lacht) Ik zal een paar dingen noemen en dan zie je maar. Laatst ben ik in Antwerpen naar de expo Under the Same Moon with Stars as Shelter in a Land of Sand van de Belgisch-Peruviaanse Shirley Villavicencio Pizango geweest. Ik hou enorm van schilderkunst, ook al ken ik er weinig van. Het gebeurt dat ik meteen verliefd word op een artiest en weet: bijna alles wat hij of zij maakt, zal ik mooi vinden. Een andere schilderes bij wie ik dat had, is de Brits-Nigeriaanse Joy Labinjo. Veel van haar werk is gebaseerd op haar familiefoto’s, ontstaan uit frustratie omdat ze in musea meestal alleen witte figuren zag afgebeeld. Haar schilderijen zijn een poging om het narratief op te eisen. Ik hou van haar kleurgebruik. Ik word er vrolijk van.

De tussenstand

Aha. Van wie of wat nog meer?

El-Dekmak: Als ik Charlotte Adigéry en Bolis Pupul bezig zie, geniet ik van hoe zalig en eigenzinnig hun muziek wel is. Tijdens de lockdown hebben ze enkele virtuele optredens gedaan en zelfs vanuit mijn zetel kon ik die waanzinnige energie voelen.

Noem eens twee boeken die je de afgelopen weken hebben vergezeld.

El-Dekmak: Allereerst The Fire Next Time van James Baldwin, een klassieker die ik jaren geleden al had gelezen, maar twee dagen na George Floyds dood weer heb vastgepakt. Eén zin daaruit heb ik nog dagenlang als een psalm in mijn hoofd laten weerklinken: ‘This is your home, my friend, do not be driven from it.’ Ik vind dat zó sterk. Je snapt waarom Baldwin in deze tijden vaak geciteerd wordt. Een week later heb ik het boek uitgeleende aan een vriend die het meteen heeft uitgelezen – en heel subtiel nog steeds niet teruggegeven heeft. (lacht) Iets totaal anders is Surf Is Where You Find It van Gerry Lopez. Normaal zit ik elk halfjaar ongeveer een maand lang in de weidsheid van de natuur, ook om te surfen. Tijdens de lockdown, opgesloten in de stad, was dat boek zo’n beetje mijn therapie: plots was ik ergens op een strand. Lopez is een Hawaïaanse topsurfer maar ook een heel goeie, taalvaardige schrijver. Hij schrijft anekdotisch en met humor over hoe kleine ontmoetingen toch een grote impact hebben. Het boek is ook prachtig vormgegeven. Zelfs voor mensen die niets met surfen hebben: een aanrader.

De tussenstand
De tussenstand
De tussenstand
De tussenstand

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content