DE RONDE

KARL VANNIEUWKERKE. 'Vorig jaar voelden we al dat er iets groots aan de hand was.'

Zondag, 21.15 – één

Tegenwoordig komt er geen tv-serie meer op het scherm zonder bijbehorend boek. Zelfs De Ronde krijgt van Uitgeverij Kannibaal een papieren versie – al hoef je er niet op te hopen dat de volledige plot wordt onthuld. ‘We willen het kijkplezier van zoveel mensen uiteraard niet verpesten’, zegt Karl Vannieuwkerke, die de eindredactie en bepaalde hoofdstukken van het boek voor zijn rekening nam. ‘Al zal de aandachtige lezer hier en daar wel wat dominosteentjes zien vallen.’

Geen spoilers dus. Wat staat er dan wel in het boek?

Karl Vannieuwkerke: Ons De Ronde-boek wil een visuele herinnering aan de wielerwedstrijd en de serie zijn. Stephan Vanfleteren heeft in de Vlaamse Ardennen prachtige foto’s genomen, onder meer van de vele klasseacteurs uit De Ronde, van wie we trouwens ook lange interviews hebben afgenomen. Jan Eelen heeft met deze reeks als het ware het patrimonium van de Vlaamse fictie samengebracht, en dat willen we met dit boek vastleggen. Verder hebben we een tocht gemaakt langs twintig pleisterplekken van het Rondeparcours. Uiteraard krijg je ook nog een blik achter de coulissen van de tv-reeks.

Wat is jou zelf bijgebleven van vier april vorig jaar, toen er plots een pak Woestijnviscameraploegen opdoken?

Vannieuwkerke: Dat we eigenlijk van niets wisten. Woestijnvis had ons vooraf wel gevraagd of we aan hun nieuwe project wilden meewerken, maar wij dachten dat het om non-fictie ging. Aan de aankomst hadden ze een tent opgetrokken, waar we aan het einde van de dag alle acteurs zagen binnendruppelen. Dan voel je al: ‘Hier is iets groots aan de hand.’ Later op het jaar vernam ik het opzet van De Ronde en toen is het idee voor het boek ontstaan. Met Uitgeverij Kannibaal ben ik naar Woestijnvis gestapt, dat daar – tot grote verbazing – zelf nog niet aan had gedacht.

Overbodig dus om te vragen of jij fan bent van ‘De Ronde’. Heb je favoriete personages of verhaallijnen?

Vannieuwkerke: Ik ben heel erg onder de indruk van de verhaallijn over euthanasie: samen willen sterven, je vrouw erbij helpen, maar er dan bij jezelf niet in slagen… Met wat voor een schuldgevoel blijf je dan achter? En wat met je broer die pastoor is? Het is niet toevallig de traagste verhaallijn – net daardoor zet ze je aan het nadenken. Op de dag van de Ronde van Vlaanderen zijn wij volgers ervan overtuigd dat alles die dag rond de Ronde draait. Maar: het leven gaat voort. Als straks tijdens de koers de helikopter weer over die daken vliegt, zal ik er anders tegenaan kijken, daar ben ik zeker van.

Jij bent als journalist een fervent Twitteraar. Stelt het je teleur dat er net via dat medium een negatieve buzz rond de zogezegd te trage reeks begon?

Vannieuwkerke: Ik vind veeleer dat de negatieve reacties door de klassieke media te veel zijn uitvergroot. Als je op Twitter naar alle #Deronde-reacties op zoek zou gaan, zie je dat er uit honderd commentaren maar twintig negatief zijn. Die neiging om op het negatieve toe te spitsen, heeft me al wel vaker ontgoocheld.

(H.V.G.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content