Neil Gaiman heeft iets met Hollwood. De fantasyschrijver pende mee aan de recente CGI-hit Beowulf, Terry Gilliam denkt er al jaren over zijn apocalyps-farce Good Omens te verfilmen, en Robert De Niro wilde absoluut een rol in de verfilming van zijn hilarische sprookje Stardust. Ook de filmbewerking van zijn bestseller Coraline ligt hem ontzettend na aan het hart.
‘Ik vind dat Henry fantastisch werk heeft geleverd!’, zegt Gaiman enthousiast. ‘En dat zeg ik niet omdat ik – zoals bij Beowulf – contractueel verplicht ben om me positief uit te laten. Toen ik het boek net afhad, vroeg ik aan mijn agent om Henry een proefdruk te bezorgen. Ik hield zielsveel van The Nightmare Before Christmas en James and the Giant Peach, en Henry leek me dus de ideale persoon om mijn verhaal te verfilmen.’
Wat spreekt je zo aan in zijn werk?
Gaiman: Hij wijdt ongelooflijk veel aandacht aan details zonder dat hij ooit het verhaalverloop uit het oog verliest. Bovendien deinst hij niet terug voor donkerder geschiedenissen. Hij begrijpt dat kinderen ook enorm veel aan griezelige verhalen hebben. Je diepste angsten confronteren heeft nog nooit iemand geschaad. Disney heeft in de Verenigde Staten een televisiezender, The Disney Channel. Als die drie minuten opstaat, heb ik zin om van een brug te springen. Al die feelgoodverhaaltjes en voorspelbare plots: het is om een zenuwinzinking van te krijgen. Kinderen hebben nood aan sprookjes. Niet omdat die duidelijk maken dat er monsters bestaan – dat beseft onze jeugd maar al te goed – maar omdat dergelijke verhalen onderlijnen dat je deze demonen kunt verslaan.
In bijna al je boeken duikt een poort naar een andere wereld op.
Gaiman: Het heeft lang geduurd voor ik besefte dat zulke doorgangen de rode draad vormen in mijn oeuvre. Vermoedelijk heeft dat met mijn fascinatie voor Alice in Wonderland van Lewis Carroll te maken. Van dat boek kreeg ik nooit genoeg, het is met mijn DNA verweven.
Net zoals ‘Coraline’ met dat van de hedendaagse jeugd. Het boek staat zeven jaar na publicatie nog steeds in de internationale bestsellerlijsten.
Gaiman: De pubers die het boek destijds kochten, zijn nu volwassen aan het worden. Ik word dus vaker en vaker geconfronteerd met lui voor wie het een ontzettend belangrijk boek is geweest. Een jonge vrouw vertelde me dat ze het wel 53 keer had gelezen. Ik zou liegen als ik zei dat zoiets mijn ijdelheid niet streelt. Dat de mensen die me aanspreken steevast zeggen dat ze me ouder hadden geschat, vind ik dan weer minder leuk.
Nog even over ‘Beowulf’. Naar verluidt was jouw scenario stukken donkerder dan de uiteindelijke film.
Gaiman: Ik ben geen oen. Ik besef dat ik in Hollywood simpelweg een architect ben die zijn bouwplannen moet toevertrouwen aan iemand wiens visie bepalend is voor het eindresultaat. Ik ben vooral blij omdat Warner Bros. miljoenen dollars pompte in een geanimeerde actieprent die voornamelijk voor volwassenen bedoeld was. Zoiets was tien jaar terug niet mogelijk geweest. Ik weet echter niet of de film werkte. De motion capture-technieken staan duidelijk nog niet op punt. Bepaalde gezichten toonden evenveel emotie als mijn dode grootmoeder.
(S.T.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier