De naam van de moeder

Eerste zin Hij zal thuiskomen voor de lunch op een dag in juli, het zal warm zijn, en de horizon zal getransformeerd zijn tot een vloeibare lijn onder een vage hemel.

Ettore en Pietro, vader en zoon, zijn op elkaar aangewezen. De laatste herinnering die Pietro aan zijn moeder heeft: haar aanblik in de beslagen achterruit van de auto, toen hij als baby door zijn vader naar een kuuroord in de bergen werd gevoerd. Maar is dat een herinnering of een wensdroom? Later zal Pietro zijn moeder nog regelmatig menen te ontwaren, soms in de reflectie van een etalage, soms achter een onbestemd raam. Haar afwezigheid is een zwart gat waar Pietro zijn leven rond opbouwt. Heeft ze haar biezen gepakt of heeft Ettore haar vermoord?

In elegant geschreven hoofdstukken hopt Italiaans talent Roberto Camurri van levensfase naar levensfase en schetst hij de tragiek van een jongen die zonder moeder opgroeit. Daarbij schroeft hij in elk hoofdstuk de dreiging op. De dood loert daarbij telkens nadrukkelijk om de hoek – Ettore die een woeste beer tegenkomt in de bergen, Pietro die bijna het leven laat aan een heet fornuis. Het leven is fragiel, zeker zonder de beschermende moederhand. De naam van de moeder wordt terecht geroemd, mits je de klassieke opbouw met cliffhangers en de weinig originele ontknoping aanvaardt.

De naam van de moeder ***

Roberto Camurri, De Bezige Bij (oorspronkelijke titel: Il nome della madre), 220 blz., ? 21,99.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content