DE MADAMMEN VAN MATHILDE
Woensdag 17/10, 20.45 – Acht
Toen de Brusselse missverkiezing Miss Dakloos in 2009 voor het eerst werd georganiseerd, wekte dat de kortstondige belangstelling van reporters van over heel de wereld. De documentairemaker Pieter De Vos beet zich echter helemaal vast in de wedstrijd en ging op zoek naar de dames die zich ingeschreven hadden. In De madammen van Mathilde laat hij hen hun verhaal vertellen. ‘Mathilde Pelsers is samen met haar dochter Aline de bezielster van Miss Dakloos’, legt hij de titel uit. ‘Met mijn film wil ik het verhaal vertellen van die dakloze vrouwen: wat hen overkomen is en hoe ze proberen hun leven weer op de rails te krijgen.’
Vanwaar jouw belangstelling voor Miss Dakloos?
PIETER DE VOS: Ik werk regelmatig mee aan de onafhankelijke nieuwswebsite De Wereld Morgen en zo werd ik gevraagd voor een videoreportage over de verkiezing. Vooraf vond ik het, zoals meerdere mensen wellicht, nogal een bizar gegeven, maar zodra ik er meer over te weten kwam, besefte ik dat de wedstrijd eigenlijk een middel is om mensen te helpen hun eigenwaarde terug te vinden. In het kader van Miss Dakloos helpen Mathilde en Aline de vrouwen om opnieuw structuur in hun leven te brengen met begeleid zelfstandig wonen. Ze krijgen bijvoorbeeld een kleine studio ter beschikking. Je moet weten dat een adres hebben cruciaal is om uit de armoede te geraken.
Armoede is een gevoelig thema: hoe heb je die vrouwen benaderd?
DE VOS: Ik ben zo oprecht mogelijk te werk gegaan. De beperkte middelen speelden in mijn voordeel: ik kwam altijd alleen in plaats van met een cameraploeg, en als ik merkte dat iemand een moeilijke dag had, rookte ik gewoon een sigaretje mee in plaats van te filmen. Ik ben begonnen door met alle betrokken vrouwen te spreken om dan te zien met wie het klikte, van wie ik het vertrouwen kreeg. Na drie maanden heb ik gekozen voor drie hoofdpersonages: Térèse, Pascale en Calimero. Calimero heeft echt een heel zwaar clochardbestaan op de straat gehad, ze worstelde met een ernstige alcoholverslaving. Maar door met haar te praten, ontdekte ik een toffe madam met het hart op de tong. Dat wil ik met mijn film tonen: de gekwetste persoon achter die ruwe bolster.
Hoe win je het vertrouwen van zulke gekwetste vrouwen?
DE VOS: Door hen te betrekken bij de film, bijvoorbeeld door met hen te bespreken wat ik net gefilmd had en ze ook de kans te geven om erop te reageren. Neem Pascale die een methadonkuur volgt. Zij weet haar problemen zeer goed te verbergen. Tot ik een keer aan het filmen was en Mathilde Pascale vermaande. Dat voorval heb ik met Pascale dan besproken, om haar zo te laten uitleggen wat het probleem is waarmee ze worstelt. Pascale heeft haar dochter afgestaan aan een instelling en is daarna verder in een neerwaartse spiraal terechtgekomen. Zij hoopt de missverkiezing te winnen vanwege de hoofdprijs, een bescheiden appartement, maar wettelijk groot genoeg om het hoederecht over haar dochter terug te krijgen.
Je richtte voor ‘De madammen van Mathilde’ de vzw Docwerkers op. Wat is de filosofie daarachter?
DE VOS: In plaats van een ‘bedrijfje’ in eigen naam op te starten, heb ik met een aantal verwante filmmakers een platform gelanceerd voor regisseurs die progressieve films willen maken vanuit een sociale betrokkenheid. Het initiatief is nog heel pril, maar het is mijn overtuiging dat films maken een collectief werk is.
(H.V. G)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier