Claire Boucher luidde met Go, een nummer dat door Rihanna werd geweigerd, zowaar het einde van de nineties in.

Het was niet de allerbeste single van 2014, maar er was iets bijzonders aan Go van Grimes. Niet op het eerste gehoor, want de release in juni sloop behoorlijk geruisloos voorbij. Claire Boucher, zoals de Canadese echt heet, bedacht het nummer, samen met haar maatje Blood Diamonds, oorspronkelijk voor Rihanna, maar Riri’s management stuurde Boucher wandelen. Dan maar zelf opnemen, dacht ze, en het resultaat klinkt… als een single van Rihanna geschreven door Grimes. ‘En dan?’ horen we u denken. ‘Nogal evident, neen?’ Neen.

Dat artiesten uit de iets alternatievere sfeer hun muze ten dienste stellen van grote popsterren is niet nieuw, maar er bleef een scheiding tussen beide werelden. Zo schreef Caroline Polachek van het New Yorkse indiecombo Chairlift een song voor Beyoncés surprisealbum, maar bracht ze later als Ramona Lisa een soloplaat uit die door Pitchfork beschreven werd als ‘een vreemdsoortige, persoonlijke mix van geluiden die bijna prematuur lijkt en Polachek zeer onwaarschijnlijk nieuwe fans zal opleveren’. Moraal: ik speel huurling voor popsterren zoveel ik wil, in mijn eigen muziek blijf ik lekker tegendraads.

Wat Go van Grimes – sinds kort aangesloten bij Roc Nation, het managementbureau van Jay Z – symboliseert, is het definitieve einde van indie en pop als natuurlijke tegenpolen. Deze generatie groeide op zonder mentale barrière tussen hitparade en underground, en maakt muziek zonder snobistische of populistische complexen. Het is de postgrungegeneratie, voor wie authenticiteit een los en breed begrip is, en ironie uit den boze. ‘Het enige wat me interesseert is of een song me raakt of niet. Dat kan Teenage Space Ship van Smog of Hate You van Mariah Carey zijn. Geen verschil’, zo legde Tom Krell van How to Dress Well het ons uit. Blood Diamonds werkt inmiddels aan de nieuwe Madonna, Clams Casino schipperde het voorbije jaar tussen Foster the People en A$AP Ferg, en iemand als Devon Hynes van Blood Orange maakt even vlot een soundtrack bij de indieprent Palo Alto (2013) als hij het nieuwe r&b-sterretje Tinashe lanceert of in de studio vertoeft met Britney Spears. Pop betekent vrijheid voor deze generatie, wie pop is, doet wat hij of zij wil, meer dan een singer-songwriter, een indierocker of een soulzanger. ‘Er hangt geen waas over de ideeën’, zegt Adam Bainbridge van Kindness, ooit flatgenoot van Hynes, over popambities. ‘You’re putting everything on display. Als ik toch iets doe waar ik trots op wil zijn, kan ik het evengoed bekendmaken op een ondubbelzinnige manier.’ Lees: krampachtig underground zijn of blijven is uit de tijd, de nineties zijn – eindelijk – voorbij.

JONAS BOEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content