21.00 – VT4

Honden die blaffen bij het minste geluid, die zelf de voordeur openen nadat een nietsvermoedende bezoeker op de bel heeft geduwd, die ’s nachts plasjes of hoopjes achterlaten op het Perzisch tapijt in de woonkamer: breek er ons de bek niet over open. Wij lossen eventuele ongeregeldheden doorgaans op met geroep en getier, gevolgd door een worstelpartij waarbij man’s best friend in het kolenhok of de bezemkast wordt gemanoeuvreerd. Maar dat is bepaald niet de ideale methode, zeggen Dirk De Hollander en Hilde Quisquater. Zij zijn heuse hondenfluisteraars en demonstreren vanaf vanavond hoe je van de lastigste hond een doodbrave loebas kunt maken, dankzij een zijdezachte hondendriltechniek. ‘Per aflevering houden we ons bezig met een drietal honden’, zegt Quisquater, ‘en door de reeks heen helpen we ook een bekende Vlaming met zijn of haar hondenprobleem. Ik ben bij Frank Galan langs geweest, die moeite had met zijn chihuahua, en Dirk hield zich bezig met de honden van Zoë Van Gastel.

Waarin verschilt het ‘hondenfluisteren’ van klassieke trainingsmethodes?

Dirk De Hollander: Klassieke trainingsmethodes werken met straf en correctie, maar daarmee maak je de dingen soms erger dan ze al zijn. Wij vertrekken vanuit kennis en inzicht eerder dan onmacht, en we zien dat dit tot veel betere resultaten leidt.

Fluisteren jullie echt tegen de honden?

De Hollander: De term moet je natuurlijk niet letterlijk nemen. Ik houd me in eerste instantie zelfs niet bezig met de hond, want zij vormen vaak niet het echte probleem. Het baasje is meestal degene die de problemen veroorzaakt, ook al weet hij of zij het niet van zichzelf. Mensen mogen geen menselijke reacties verwachten van hun dier, ze moeten de hond vanaf het eerste moment africhten zoals ze willen dat hij zich gedraagt.

De Hollander: Als je een hond observeert, kun je meteen zien hoe hij zich voelt. Weinig mensen weten bijvoorbeeld dat honden sneller reageren op oogcontact of lichaamshouding dan op woorden. Het heeft dus weinig zin om te beginnen roepen. Uiteindelijk hebben Dirk en ik meegedaan om het grote publiek diets te maken dat honden hun eigen taal hebben, en dat je weinig zal bereiken als je met ze omgaat zoals je met mensen omgaat. Op het einde van elke aflevering krijgt de kijker het resultaat van de sessies te zien, en ik kan je verzekeren: er zaten gevallen tussen waarvan je nooit had gedacht dat het nog iets zou worden.

(D.M.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content