DE FILMWETENSCHAPPER IN STARLET SARAH
Het regent films met Sarah Gadon. Maps to the Stars en Enemy draaien nog en daar is Dracula Untold al. De Canadese schone is goed op weg om te worden wat ze al meermaals speelde: een ster. Maar dan wel een die gestudeerd heeft. ‘Ik ben dol op filmkritiek en filmwetenschap.’
Oh jawel, u heeft Sarah Gadon al aan het werk gezien. De 27-jarige blondine, het koele type waar Hitchcock op kickte, is een muze van David Cronenberg. In zijn A Dangerous Method (2011) drijft ze Michael Fassbender in het nauw, in Cosmopolis (2012) zegt ze tegen Robert Pattinson dat hij naar seks ruikt en in Maps to the Stars is ze de dode Hollywooddiva die haar dochter Julianne Moore tergt. Zoon Brandon Cronenberg castte haar in zijn debuut Antiviral (2012) ook al als bloedmooie starlet. Dat die laatste twee films op venijnige wijze de celebritycultuur doorlichten, hield Gadon niet tegen om Hollywood op te vrijen en te vechten voor de rol van de mooie koningin die in Dracula Untold Vlad de Spietser aanmoedigt om voor de goeie zaak een monster te worden. Vreemde keuze, rare carrièrewending? We vroegen het haar.
Waarom wilde je zo graag meespelen in Dracula Untold?
SARAH GADON: Dracula is zo’n iconisch personage, daar wou ik mijn stempel wel op drukken. Er is een goede reden waarom er zo veel films over Dracula zijn. Het is een visueel heel dankbare figuur waarmee je heel wat thema’s kunt verkennen die de mensheid al eeuwen fascineren: verleiding, macht, eeuwigheid, liefde. Dracula Untold voegt iets nieuws toe door de origine van Dracula te onderzoeken. De mythe wordt ontrafeld, de man achter de legende getoond. Bij mijn weten is het ook de eerste Dracula met zo veel visuele effecten en CGI. Persoonlijk keek ik ook uit naar het samenspel met Luke Evans (Bard the Bowman uit The Hobbit, nvdr). Dat is een speciale leading man: hij heeft de mannelijkheid en de intensiteit die de rol vereist en is tegelijkertijd op zijn gemak tijdens scènes die uit een klassiek liefdesverhaal lijken geplukt.
En waarom was je zo gebrand op een Hollywoodavontuur?
GADON: Ik heb van de groten geleerd dat het enorm belangrijk is om overal voor open te staan. Ik zou het jammer vinden om een carrière lang dezelfde film te maken. Arthousefilms en indiefilms kende ik al. Zo’n Hollywoodproductie had ik nog nooit meegemaakt. Ik was erg onder de indruk van de middelen die de studio ter beschikking stelde. Je werkt met de beste apparatuur en de beste technici. Er is zelfs op 35mm gedraaid, een luxe die onafhankelijke regisseurs zich amper nog kunnen veroorloven. Ik heb technisch enorm veel bijgeleerd.
Was het niet schizofreen om meteen na de sardonische Hollywoodsatire Maps to the Stars Luke Evans te zoenen in een monsterfilm met veel CGI?
GADON: Het was niet na elkaar, maar door elkaar. Dracula Untold is gedraaid in Ierland. Na de repetities vloog ik snel naar Toronto voor Maps to the Stars. Misschien ben ik wat schizofreen (lacht), maar het was wel een bewuste keuze. Ik wil overal van proeven, van de piepkleine films tot de grootste producties. Ondertussen heb ik ook de opnames achter de rug van Girls’ Night Out van Julian Jarrold en The Girl King van Mika Kaurismäki. Opnieuw twee erg verschillende films.
Ik zal wel altijd films verkiezen die mensen aan het denken zetten. Ook Hollywoodfilms kunnen fantastische films zijn. Je kunt een Hollywoodfilm op verschillende manieren lezen. Dat heb ik geleerd door de films van Douglas Sirk te bestuderen en ze te lezen zoals Cahiers du cinéma (beroemd Frans filmmagazine, nvdr) het voordeed. Onder de oppervlakte, achter de esthetiek vind je vaak veel meer betekenis dan je denkt.
De Belgische bioscoopbezoeker kan straks kiezen uit een film met Sarah Gadon, een film met Sarah Gadon of een film met Sarah Gadon. Maps to the Stars, Enemy en Dracula Untold zullen tegelijk spelen. Een samenloop van omstandigheden of ben je aan het doorbreken?
GADON: Ik weiger dit als mijn doorbraak te zien. Er is geen big rush. De pers maakt dat ervan omdat er nu veel films na elkaar uitkomen die veel aandacht trekken. Als actrice controleer je niet wanneer je films uitkomen. Je controleert ook het beeld niet dat de media van je schetsen. Daar heb ik in het begin mee geworsteld. Mensen beseffen niet dat het beeld dat ze van een acteur of actrice hebben een constructie is. Een soms zeer gekunstelde constructie.
Wanneer is de bal voor jou dan wel aan het rollen gegaan?
GADON: Als jong meisje mocht ik naar de Canada’s National Ballet School. Ik was een jaar of tien toen ik gecast werd als lammetje in een opvoering van De Notenkraker. Ik herinner me elk detail alsof het gisteren was. De repetities, het passen van de kostuums, de kapsels, de make-up, het podium betreden, staren in de duisternis: aan élk aspect van de voorstelling was ik verslingerd. Dat heeft me getekend. Nadien ging ik naar scholen met een ruim kunstaanbod en kreeg ik de kans om mee te spelen in afleveringen van Canadese tv-series. Terwijl ik film en theater studeerde aan de universiteit, bood David Cronenberg me een rol aan in A Dangerous Method. Dat was de start van mijn ‘volwassen’ loopbaan. Sindsdien heb ik niet meer achteromgekeken.
Vanwaar die academische opleiding? Durfde je niet in te zetten op acteren?
GADON: Na het middelbaar wilde ik naar Los Angeles om het te proberen als actrice, maar dat mocht niet van mijn ouders. Mijn vader is psycholoog, mijn moeder lerares. Ze geloven enorm in het belang van een goede scholing. Ik moest minstens een jaar studeren. Waar en wat, dat moest ik zelf weten. Ik koos voor een basisjaar met filosofie, theater, film, vrouwenstudies, Engels… en had het geweldig naar mijn zin. Na dat basisjaar ben ik halftijds gaan werken als actrice en halftijds gaan studeren aan de universiteit van Toronto. Dat was een van mijn beste beslissingen. Ik was dol op filmkritiek en filmtheorie. Ik leerde er over de impact van films als kunstvorm en werd verliefd op auteursfilm. Cléo de 5 à 7 (1962) van Agnès Varda drong heel diep tot me door. Daar werd ik als vrouw beter van. Die film vertaalt zo goed hoe het voelt om continu bekeken te worden en wat dat met je doet.
Er is nogal wat te doen rond het raadselachtige einde van Enemy, de dubbelgangersthriller van Denis Villeneuve waarin je de zwangere echtgenote speelt van een van de twee personages die Jake Gyllenhaal speelt. Hoe interpreteer jij als gediplomeerde filmwetenschapper die reusachtige spin?
GADON: Oh, maar dat is helemaal niet zo moeilijk. De verklaring ligt voor de hand. De spin is de fysieke manifestatie van Jake Gyllenhaals angst voor intimiteit met een vrouw.
Nu je het zegt.
DRACULA UNTOLD
Vanaf 1/10 in de bioscoop.
DOOR NIELS RUËLL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier