Zes acteurs en actrices, evenveel nominaties voor de Oscars. Nicole Kidman, Annette Bening, Natalie Portman, Michelle Williams, James Franco en Colin Firth over de druk van awarduitreikingen, Facebook en roddelsites, en hoe moeilijk het is om seksscènes op te nemen. ‘Acteurs zijn even hulpeloos als baby’s.’

Maakt The King’s Speech zijn favorietenrol waar en verzilvert hij het gros van zijn twaalf nominaties? Of keert The Social Network, lange tijd beschouwd als de te kloppen film, nog op het voorplan terug? Deze en andere vragen worden zondagnacht beantwoord, tijdens de 83e uitreiking van de Academy Awards in Los Angeles. Wij legden alvast enkele van onze eigen vragen voor aan een select groepje van zes acteurs en actrices, die elk een nominatie hebben gekregen voor Beste Hoofdrol.

Jullie hebben allemaal meegespeeld in riskante films. Annette, jouw personage in ‘The Kids are All Right’ had bijvoorbeeld een relatie met een andere vrouw.

Annette Bening: Oh, maar dat was gemakkelijk. Het ging allemaal vanzelf, en Julianne (Moore, de tegenspeelster van Bening; nvdr.) is een plezier om mee te spelen. Colin zal dat wel beamen. Maar: doen alsof je verliefd bent, is inderdaad een uitdaging.

Colin Firth: Het grootste obstakel om verliefdheid te acteren, is echt verliefd zijn op je tegenspeler. Omdat je dat niet kunt controleren: er is geen enkele manier om die energie in bedwang te houden en in iets nuttigs om te zetten.

Bening: Een leraar op de acteerschool had daar een heel praktische kijk op. ‘Je moet je eroverheen zetten’, zei hij. Zeker als je een aversie hebt tegenover je tegenspeler, wat natuurlijk ook kan gebeuren. Hij gebruikte de term: substitutie. Je neemt het hoofd van de persoon die er staat en…

Firth: Je fotoshopt het weg.

Bening: Je fotoshopt een ander hoofd. (Lacht) Echt waar. En dan doe je alsof.

Doen de anderen dat ook?

James Franco: Ik denk dat ik dat trucje ook wel gebruik, zeker als ik intiem moet worden met iemand.

Firth: Wel, sommige mensen doen het gewoon.

Bening: Doen wat?

Firth: Seks! Er bestaan films die er prat op gaan dat de seksscènes echt zijn.

Voorbeelden graag!

Nicole Kidman:Last Tango in Paris.

Firth:9 Songs van Michael Winterbottom.

Natalie Portman:The Brown Bunny. Het zijn meestal die films die het populairst zijn op het internet. (Lacht)

Michelle, wat denk jij hiervan? Jij en Ryan Gosling hebben voor ‘Blue Valentine’ in hetzelfde huis gewoond, niet?

Michelle Williams: Ja, het idee was dat we zoals een gezin, een koppel, zouden samenzijn, zodat we ook gezamenlijke herinneringen zouden krijgen. Oorspronkelijk zou het een week duren, maar uiteindelijk is het een maand geworden, omdat we het zo moeilijk hadden om ruzie te maken. (Lacht) In de film gebeurt dat net wel. We hadden elkaar echt graag. We wilden dat niet verpesten.

Bleven jullie in het personage?

Williams: Het grootste deel van de tijd wel. De regisseur was er niet bij, hij liet ons alleen.

Waar sliepen jullie?

Williams: Even voor de duidelijkheid: het was enkel overdag. (Lacht)

Nicole, wat denk jij over intieme scènes in een film?

Kidman: Het is elke keer anders. Als de film het waard is, ben ik bereid om op ontdekking te gaan. Ik heb geen regels op de set, ik probeer een open geest te bewaren, zolang ik het gevoel heb dat de regisseur me niet uitbuit of misbruikt.

Wat is het geheim achter een goede filmkus?

Kidman: De manier van filmen. Baz Luhrmann heeft een heel speciale manier om een kus te tonen. Bij Moulin Rouge was hij extreem nauwkeurig over hoe hij het wilde, omdat hij een grote fan is van grootse kusscènes uit oude films. Ik herinner me dat Ewan McGregor en ik aan het oefenen waren en ik dacht dat het goed ging, terwijl Baz op de achtergrond ‘ Neen, neen, zo niet!’ aan het roepen was.

Franco: Ik denk dat iedereen die ooit een seksvideo van zichzelf heeft gemaakt, weet: wat het beste voelt, levert niet het beste beeld op. (Lacht) Ik heb het gedaan toen ik negentien was en toen ik achteraf de filmpjes bekeek, dacht ik: dat ziet er verschrikkelijk uit. Ik heb heel veel respect voor pornoacteurs, omdat zij het niet alleen moeten doen, maar het ook moeten verkopen. Hetzelfde geldt voor een kus: het is niet de kus zelf die goed moet aanvoelen, maar het beeld.

Acteren kan ook pijnlijk zijn. Natalie, tijdens ‘Black Swan’ heb jij je rib gebroken.

Portman: Niet gebroken, ze is verschoven toen ik opgetild werd. Het was niet het einde van de wereld: ze moesten mij nadien onder mijn oksels vastnemen om me in de lucht te steken. Het was pijnlijk als iemand het aanraakte, maar voor de rest viel het wel mee.

Nicole, heb jij tijdens ‘Moulin Rouge!’ ook niet je rib bezeerd?

Kidman: Bij een val, ja. Dat was nog bij de repetities, zodat het kon genezen. Maar toen ze me voor de opnames een korset aandeden, brak de rib opnieuw!

‘No pain, no gain’, geldt dat ook in de wereld van de film?

Williams: Philip Seymour Hoffman heeft ooit gezegd dat acteren hetzelfde is als meubels langs de trap naar boven brengen, achterwaarts en op je rug. Ik ben het daar volledig mee eens.

Nog iemand oorlogsverhalen?

Firth: Ik heb een vingernagel gebroken tijdens de opnames van Mamma Mia! Dagenlang pijn gehad.

Bening: Maar je hebt je er moedig doorgeslagen.

Firth: Je moet toegeven dat het leven op een filmset kinderachtig is. Alles wordt voor jou gedaan, tot op het punt dat je als acteur een hulpeloos wezen wordt. Je wordt op een tijdstip opgepikt, ergens heen gebracht, kleren gegeven…

Bening: En er is iemand die ze je aandoet.

Firth: Dan wordt je haar geknipt, krijg je make-up op – opnieuw volgens het schema van iemand anders. Vervolgens ga je naar de set, waar je verteld wordt waar je moet staan, hoe je moet kijken, welke woorden je moet zeggen… Je moet al op het toilet gaan zitten om nog een beetje controle over je leven te krijgen. Het is waanzinnig.

En toch hebben jullie macht, jullie zijn tenslotte filmsterren. Hoe behouden jullie de balans tussen wat jullie willen doen en wat de wereld van jullie verwacht?

Kidman: Op een bepaald moment zeg je: zo ga ik mijn leven leiden en niet anders. Ik kijk op dezelfde manier tegen mijn carrière aan en probeer zo gevaarlijk mogelijk te zijn in de keuzes die ik maak. Waarom niet?

Michelle, jij hebt zopas Marilyn Monroe gespeeld. Hoe was dat?

Williams: Ik ben net klaar, en moet het resultaat dus nog zien. Eerst heb ik in de auto naar haar tapes zitten luisteren, daarna heb ik filmpjes bekeken op YouTube – die site is een zegen – en dan ben ik thuis beginnen te experimenteren. Ik vroeg een vriend om te komen kijken, of als er iemand aanbelde om een pakje af te leveren, dan deed ik de deur open à la Marilyn.

Probeerde je haar stem na te bootsen?

Williams: De stem, de heupbeweging, haar manier van wandelen, haar houding… Haar stem was wel het moeilijkst, omdat ze altijd een personage speelde, ook als ze geïnterviewd werd.

Colin, ‘The King’s Speech’ was niet de eerste keer dat je moest stotteren. Ook in ‘A Month in the Country’ speelde je een personage met dat probleem. Heb je op dezelfde manier gestotterd?

Firth: Het was eigenlijk al de derde keer, want ik heb ooit nog in een toneelstuk meegespeeld waarin ik ook moest stotteren. Er zijn technieken die je kunt gebruiken, maar echt waardevol zijn die niet, omdat elke persoon anders spreekt en dus ook anders stottert. Je moet van nul beginnen, zo simpel is het.

Bening: Was het niet vreemd dat Derek Jacobi meespeelde in The King’s Speech? In I, Claudius speelde hij toch ook ooit een stotteraar?

Firth: Dat is wellicht het meest memorabele gestotter dat ooit op het scherm te zien is geweest, zeker voor iemand die in Engeland is opgegroeid. Ik vond het vrij intimiderend om hem tijdens de opnames op de set te zien, moet ik toegeven. (Lacht) Maar hij was heel vriendelijk, en hij heeft me ook advies gegeven. Hij heeft me bijvoorbeeld gewaarschuwd dat het toch een maand of twee zou duren voor het stotteren weer zou weggaan.

Kidman: En was dat zo?

Firth: Ja, niet zozeer het stotteren zelf, maar het feit dat ik over woorden struikelde. En dat gold niet alleen voor mij, ook de regisseur en de helft van de crew begonnen te stotteren. Het leek wel een uitslaande brand.

Kidman: Ik heb als kind een tijdje gestotterd.

Firth: Echt?

Ben je ervoor in behandeling geweest?

Kidman: Ik herinner me dat iedereen altijd tegen mij zei: ‘Kalmeer, denk na over wat je wilt zeggen voor je begint.’ Toen ik klein was, wilde ik zo veel tegelijk zeggen dat het niet meer lukte. Ik ben er uitgegroeid.

Colin, heb je iets van de Koninklijke familie gehoord?

Firth: Neen.

Bening: Geen telefoontje?

Firth: De stroom van informatie uit het paleis, is zo goed als onbestaande. Het is niet echt hun ding om naar buiten te komen. We weten zelfs niet of de koningin ooit The Queen heeft gezien.

Bening: Tony Blair heeft The Queen nooit gezien.

Firth: Echt?

Zou hij zeggen van wel?

Bening: Ik heb hem dat ooit horen vertellen. Ik denk dat hij ervoor gekozen heeft: het is voor hem een stuk gemakkelijker om te zeggen dat hij hem niet gezien heeft dan om te antwoorden op wat er in de film gebeurt.

Franco: Ik heb gehoord dat Bush W. heeft bekeken, en dat hij hem goed vond. Hij en Clinton zijn ‘movie buddies’, of dat gerucht heb ik toch opgevangen.

Bekijken ze jouw films?

Franco: Hillary heeft me toch gezegd dat ze Spider-Man goed vond.

Bening: Way to go!

James, je bent genomineerd, maar je bent ook gastheer van de Oscars. Wat ben je van plan?

Franco: Dat mag ik niet vertellen, echt niet. Maar er zal gezongen en gedanst worden.

Williams: Je gaat toch niet playbacken?

Franco: Neen, dat niet.

Annette, jij was hoogzwanger toen je in 2000 voor ‘American Beauty’genomineerd was.

Kidman: Acht maanden ver, niet?

Bening: Ik ben twee weken daarna bevallen.

Was het moeilijk om een jurk te vinden?

Bening: Oh god, ja! (Iedereen lacht) Ze moest op maat gemaakt worden, en het grootste probleem was een manier vinden om elegant uit de auto te komen.

Heb je advies voor Natalie?

Bening: Ik herinner me dat er vooral aandacht ging naar het feit dat ik hoogzwanger was, en dat ik dat niet zo leuk vond. Een beetje zwanger zijn, is gemakkelijker. Ik was zó dik. Ik herinner me hoe ik daar tijdens de show zat, de adrenaline die door mijn lijf ging, de baby die aan het bewegen was… Achteraf, op het Governor’s Ball, dacht ik dat ik ging flauwvallen. Er waren tonnen camera’s, overal lawaai en Warren (Beatty, Benings man; nvdr.) was natuurlijk constant met vijf mensen tegelijk aan het praten. Op een bepaald moment was ik het zat: ik ben opgestaan en als een zeilboot de zaal uitgegaan, met Warren onthutst achter me aan. (Lacht)

Natalie, heb je al beslist hoeveel tijd je vrij zult nemen?

Portman: Ik stel me voor dat ik jaren zal willen thuisblijven, alleen met de baby, maar iedereen zegt me dat ik na twee maanden helemaal gek zal worden.

Kidman: Neen, niet na twee maanden. Heb jij dat gehad?

Williams: Ik kan me dat niet herinneren. Het is één grote vlek.

Een van de grote favorieten bij de Oscars is ‘The Social Network’. Zit iemand van jullie op Facebook?

Portman: Ik ben nog naar school geweest met die kerels, ik ken de Winklevosstweeling. Ik heb nog met hen gefuifd.

Franco: Je werd vernoemd in de film. Ze zeggen: ‘Something something and a Hollywood actress goes there’: dat was jij, niet?

Portman: Ja. Ik heb een feestje georganiseerd voor Aaron Sorkin samen met enkele vrienden terwijl hij aan het scenario bezig was, om hem wat verhalen te vertellen over het leven aan Harvard in die jaren. Zuckerberg heb ik echter nooit ontmoet.

Maar niemand zit op Facebook?

Franco: Ik, voor twee seconden.

Wat is er gebeurd?

Franco: Ik heb verschillende soorten mensen in mijn leven, en ik haatte de gedachte dat die allemaal vermengd zouden worden. Ik wilde niet dat mijn professoren berichten zouden lezen van mijn idiote vrienden.

Natalie en James, jullie hebben allebei een universitair diploma behaald. Hoe hebben jullie studies jullie carrière veranderd?

Portman: Het beste aspect eraan is dat ik er mijn vrienden aan heb overgehouden, normale mensen die rond mij een kleine luchtbel vormen. Veel acteurs die op jonge leeftijd beginnen – ik was pas twaalf – hebben zo’n groep niet.

Wilde je op je twaalfde acteren?

Portman: Absoluut, ik verlangde ernaar. Mijn ouders hadden geen enkele affiniteit met de acteurswereld en waren niet echt pro, maar ik wilde niets liever. Als je als kind begint, sla je echter die periode over waarin je mensen ontmoet die je graag hebben om wie je bent en die niets geven om alles wat met dit beroep samenhangt. Die vier jaar dat ik gestudeerd heb, waren fantastisch. Nu, het is al een paar jaar geleden en de tijden zijn intussen veranderd. Ik denk dat het vandaag een stuk moeilijker moet zijn, met al die gsm-camera’s, Twitter en de roddelsites. Ik was een heel gewone studente, en iedereen behandelde me ook zo. Vandaag zou dat wellicht niet meer zo zijn; het moet moeilijk zijn als mensen een foto van jou nemen in de klas.

Franco: Dat doen ze alleen als je aan het slapen bent. (Lacht)(Begin 2009 zond een medestudent van Franco aan Columbia University een foto van Franco die tijdens de les aan het slapen is naar de roddelsite TMZ. com; nvdr.)

Portman: Je zou moeten mogen slapen tijdens de les! Iedereen doet het.

Franco: Al mijn klasgenoten doen het ook, alleen zet niemand foto’s van hen op het internet. Ach, ze doen maar. Ik speel daar ook geen rol, ik zit daar omdat ik er wil zijn. Iedereen mag er het zijne van denken.

© NEWSWEEK. VERTALING EN BEWERKING: STEFAAN WERBROUCK

DE 83e ACADEMY AWARDS.

Zondag 27/2. Live vanaf 0.00 op Prime Star, dat voor één keer gratis te bekijken is voor alle abonnees van Telenet Digital TV.

DOOR RAMIN SETOODEH EN DAVID ANSEN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content