Niets houdt België meer samen dan de koning en de Rode Duivels. Het was dan ook tamelijk ironisch dat net in de week dat de RTBF haar angstdroom/toekomstvisioen over de Vlaamse onafhankelijkheidsverklaring op televisie bracht, Canvas van start ging met Mexico ’86, een documentairereeks over de meest glorieuze periode uit ons voetbalverleden, waarin het nationale elftal twee weken lang een nooit geziene golf van patriottisme door het land liet gaan. Niet dat de openbare omroep politieke bijbedoelingen had natuurlijk. Mexico ’86 was in de eerste plaats een nostalgische trip, naar de tijd toen de Rode Duivels nog op respect konden rekenen in de voetbalwereld en naar de tijd toen een voetbalcommentator als Rik De Saedeleer de ene legendarische uitroep na de andere lanceerde – ‘Ze gaan lopen, ze gaan lopen!’, ‘Het is om geel van te worden!’, enzoverder.

Aan de voetbalfans die het WK bewust hebben meegemaakt, gaf de reeks de kans om alles nog eens opnieuw te beleven. ‘Niet geschikt voor hartpatiënten’, waarschuwde presentator Frank Raes voor de samenvatting van de legendarische kwalificatiewedstrijd Nederland-België (‘Daar is ‘m, daar is ‘m!’) maar dat kon even goed slaan op alles erna. De wedstrijdverslagen waren immers uiterst secuur opgebouwd, zodat ik onbewust opnieuw in de zetel begon te schuiven tijdens België-USSR, en bij de penaltyreeks van Spanje-België bang was dat Hugo Broos (‘Mijn collega’s trokken bleek weg toen hij naar de penaltystip ging’, getuigde Jan Wauters) of Leo Van der Elst toch nog zouden missen.

De achtergrondverhalen waren al even boeiend als de wedstrijden, vooral omdat ze vaak de keerzijde van de Rode Duivels toonden. Reuzendoders op het veld, ernaast gewone jongens die naar moeder de vrouw verlangden. Er werd in dat verband veel verwezen naar het WK van 1970 in Mexico, toen de spelers weken op voorhand waren vertrokken en daarna zo verteerd werden door heimwee dat ze bijna al zwemmend wilden terugkomen. Om dergelijke toestanden te vermijden was de ploeg ditmaal pas op het laatste moment naar Mexico gegaan. Een slimme zet, al had hij wel tot gevolg dat de spelers in hun openingsmatch tegen het gastland ‘voor de eerste keer met de Mexican Wave werden geconfronteerd’ – in het commentaar van Frank Raes leek het alsof de Rode Duivels een tsunami op zich hadden zien afkomen.

Het mag dan ook duidelijk zijn dat een van de hoogtepunten van het verblijf in Mexico de overkomst van de vrouwen was. De mooiste uitspraak daaromtrent kwam van toenmalig delegatieleider Michel D’Hooghe, die de reünie omschreef als ‘een belangrijk sociofamiliaal gebeuren’. Blijkbaar zijn niet alleen de kandidaten van Temptation Island bedreven in het bedenken van eufemistische omschrijvingen voor seks.

Mexico ’86 was een heerlijke documentairereeks, die bewees dat zwelgen in nostalgie niet altijd op een teleurstelling hoeft uit te lopen.

Stefaan Werbrouck