Stefaan Werbrouck
Stefaan Werbrouck Ex-hoofdredacteur van Knack Focus en tv-freak

Elke werkdag, 18.25 – vtm.

Tussen de telenovelle en ondergetekende zal het wel nooit grote liefde worden, en dat heeft veel te maken met het gebrek aan ambitie van het tv-genre. De telenovelle is per definitie licht verteerbaar en gemakkelijk te volgen, en stelt de kijker beter voor niet te veel uitdagingen. Het ‘moet erin gaan als zoete koek, zelfs terwijl moeder de soep mixt’, zoals Hugo Van Laere, bedenker van David , het enkele dagen voor de start van de nieuwste telg aan de telenovelleboom van vtm in de krant verwoordde. Als we dan toch mogen kiezen, gaat onze voorkeur uit naar reeksen die iets hoger mikken dan een bestaan als veredeld achtergrondlawaai.

Dat gezegd zijnde begon David helemaal niet slecht, met een scène die we met enige goede wil zelfs ontroerend zouden durven te noemen en waarin we zagen hoe een 12-jarig jongetje tijdens een bootvakantie met zijn ouders per ongeluk in volle zee achtergelaten werd. Na de geanimeerde generiek sprong het verhaal een vijftiental jaar vooruit, naar een nors kijkende bedrijfsleider die via de telefoon te horen kreeg dat zijn dochter enkele dagen eerder dan voorzien uit vakantie terugkeerde. Hij reageerde verrassend genoeg nogal geërgerd op dat nieuws, maar dat is eigen aan de telenovelle: de personages bezitten er meestal slechts één karaktereigenschap en het moet van bij het eerste beeld duidelijk worden gemaakt welke dat is, ook al is daar nauwelijks aanleiding toe.

Dochterlief Sofie had wel een verrassing meegebracht van op de Caraïben: het jongetje van vijftien jaar geleden dat intussen tot een stevig bebaarde wildeman opgegroeid was. Tijdens een wandelingetje op een nog niet door toeristen platgetreden eiland had ze de nobele wilde opgeduikeld, en samen met haar lief Pieter had ze de jongeman gevangen om hem naar België over te brengen. Ze hadden wel allebei een ander motief voor hun interesse in David: Sofie wou de arme, verwarde man gewoon helpen een nieuw bestaan op te bouwen, terwijl Pieter vooral hoopte hem te gebruiken als proefkonijn in zijn onderzoek naar geheugenverlies en Alzheimer.

Geloofwaardigheid is natuurlijk geen vereiste in de telenovelle – dat de douane van zowel de Caraïben als België mensenhandel door de vingers ziet, lijkt ons nogal sterk – maar enige interne logica zou wel mogen. Nu werd Pieter van bij het begin zodanig als doortrapt en empathieloos afgeschilderd dat je je al snel zat af te vragen waarom een goede ziel als Sofie er ooit voor gevallen is. Eigenlijk was het stukken geloofwaardiger geweest als ze haar vriend op de Caraïben had achtergelaten om daarna samen met David de horizon tegemoet te zeilen, maar dat had de afloop van deze telenovelle natuurlijk iet of wat bespoedigd.

Dat David en Sofie ooit een koppel zullen vormen, staat in de sterren geschreven, maar wij hebben een donkerbruin vermoeden dat we tot de allerlaatste aflevering zullen moeten wachten om ze in elkaars armen te zien vallen. Hoe de makers tot dan de aandacht zullen vasthouden, is ons een raadsel, want tijdens de eerste afleveringen waren er al heel wat momenten waarop onze gedachten afdwaalden. Als er soep had opgestaan, ze was gemixt én opgegeten.

Lees nog meer recensiesen bedenkingen in deblog Testbeeld op focusknack.be

Stefaan Werbrouck

‘Dat David en Sofie ooit een koppel zullen vormen, staat in de sterren geschreven. Hoe de makers tot dan de aandacht vast zullen houden, is ons echter een raadsel.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content