Na de première op de Nederlandse televisie en het digitale kerstkanaal is de prestigereeks ‘De Kavijaks’ nu ook te zien op VTM. Sien Eggers speelt als de moeder opnieuw een vrouw in de schaduw. We polsten bij haar met welke houding die personages in het leven staan.

De moeder die u in ‘De Kavijaks’ speelt gaat gebukt onder de tirannie van haar man. Is ze zo onderdanig omdat ze zichzelf zwak vindt?

Ze ziet er misschien stillekes uit, maar moeder Kavijak is sterker dan ze lijkt. Ze moet natuurlijk zien te overleven met zo’n generaal van een man. Maar ik vind het een mooie rol omdat er zo veel verschillende facetten aan zitten. Ze doet toch maar door, moeder Kavijak. En als het nodig is, durft ze haar man van antwoord te dienen. Terwijl ze op andere momenten, zoals wanneer hij de soep van tafel gooit, dan weer inbindt. Maar of ze zichzelf zwak vindt? Eigenlijk is het psychologisch uitdiepen van een personage niet zo aan mij besteed.

Denk je dat mensen zich soms onderdanig opstellen uit schrik verstoten te worden?

In de tijd van De Kavijaks was dat zeker zo, dan werd een vrouw nagewezen als ze niet in het gareel liep. Mijn grootmoeder was een heel straffe vrouw. Ook zij had zo’n moeilijke man, maar ze is op een dag met de kinderen van hem weggegaan. Naast kracht, had ze ook veel humor en dat helpt je overleven. Door te relativeren, kan je jezelf ook herpakken.

Uw personages zien er soms niet uit, zoals Lydia Protut uit ‘Het Eiland’. Zouden ze zichzelf lelijk vinden?

Geen idee, zelf vind ik het altijd heel plezant om in zulke vreselijke outfits te spelen. Om haar herkenbaar te maken, heb ik Lydia Protut ook wat andere kantjes gegeven naast haar van de pot gerukte gedrag. Haar voorzichtigheid bijvoorbeeld, of dat ze toch wat onzeker is, dat ze alles zeer goed wil doen én dat ze zichzelf toch wel heel au sérieux neemt. Daar kon ik allemaal heel fijne dingen mee doen, en grappige.

Zijn het ook types die hun wrok opkroppen?

Dat hangt van de aard van het personage af. Zelf zou ik het niet kunnen. Als er mij iets dwars zit, zal ik rap uitbarsten want anders zou ik mij heel ongelukkig voelen. Ik merk wel dat ze mij doorgaans heel gevoelige mensen laten spelen.

Zijn die personages doorgaans achterdochtige types, die altijd het slechtste van andere mensen denken?

Dat lijkt me een heel moeilijke emotie om te spelen, omdat ze negatief is. Het zou ook een heel eenzijdige rol zijn, mocht iemand enkel achterdochtig zijn. Hoe negatief een personage ook is, ik ga altijd op zoek naar een goede eigenschap. Al is dat niet altijd even gemakkelijk. In het toneelstuk Uw darmen, een marktonderzoek moest ik de moeder van de doodzieke man spelen en zij is heel erg met geld bezig. Daardoor zei ze harde dingen waar ik heel moeilijk kon inkomen. Voor mij is het dan echt een strijd om die rol onder de knie te krijgen. Het script vliegt dan al eens over de salontafel.

Uw personages staan volgens de computer met een veel te negatieve houding in het leven. Dan wordt u wellicht liever niet verward met die figuren?

Ik weet niet of stille mensen per se negatief in het leven staan. Zo’n stil mieke kan zich ook heel goed in haar vel voelen. Zelf zou ik niet zoals Jenny uit In De Gloria met toastjes op de tram gaan zitten, maar zij stelt zich daar geen vragen bij en doet dat graag voor hare Willy. Daar is niets mis mee. Doordat ik op tv altijd pruiken en schmink op heb, herkennen de mensen mij op straat niet. Al word ik soms herkend aan mijn stem. Dan begint wel eens iemand een gesprekje en dat is altijd leuk omdat je dan waardering voor je werk voelt. Als ze zeggen dat ze mij graag zien spelen, groei ik altijd een kop groter.

Door Hans Van Goethem