De onheilstijdingen ten spijt viert Marktrock (Leuven, 10-12/8) dan toch zijn 25e editie. Mogen de kaarsjes helpen uitblazen: de jongens van Yevgueni, die met ‘Man zijn’ weer een aanstekelijke radiohit te pakken hebben. Hoe mans is zanger Klaas Delrue?

Met wie zou je niet kunnen samenwonen: saaie of rommelige mensen?

Saaie! Honderd procent zeker, al is het maar omdat ik zelf heel goed tegen rommel kan. (lacht) Je weet wel, pas als het echt vuil begint te worden de stofzuiger bovenhalen. Of zelfs dan nog enkel de vuilste plekken aanpakken met de kruimeldief. Maar liever stof dan een huis vol mensen die zichzelf interessant vinden maar steeds hetzelfde vertellen, dat is saai.

Het geluid van knallende geweren: opwindend of schrikwekkend?

Ik denk dat ik dat geluid, buiten films, nog nooit gehoord heb. Gelukkig, al vrees ik de laatste jaren wel eens het ergste als ik in de stad ergens een knal hoor. Dat zal wel de – al dan niet vermeende – toename van het geweld zijn, zeker? Zelf ben ik er vierhonderd procent zeker van dat ik nooit een pistool in huis zou halen. Dat geeft mijn verstand me toch in, al weet ik niet hoe ik daar over zou denken als mijn leven ooit bedreigd was.

Vloek je zo vaak dat je het nog nauwelijks merkt?

Zo erg zal het nu wel niet zijn. Er zijn met de jaren natuurlijk heel wat Engelse woorden in onze taal geslopen die we haast niet meer als schuttingtaal zien. Hoe vaak zeg je bij een kleinigheid niet ‘fok’ of ‘shit’? In het verkeer durf ik wel vloeken, wellicht omdat ik mezelf zo’n goede chauffeur vind (lacht). En als ik slecht nieuws krijg, zoals een optreden dat afgelast wordt, dan vloek ik wel eens bij het neerleggen van de telefoon. Normaal toch?

Waarmee scoor je bij anderen: je looks of je brains?

Dat laatste zeker? (lacht) Ik ben totaal niet bezig met uiterlijk. Bij veel van mijn voorbeelden doet dat er toch niet toe: Bob Dylan, Tom Waits … En mocht Suzanne Vega nu niet zo mooi zijn, dan zou ik nog even aandachtig naar haar muziek luisteren.

Geef je gemakkelijk je ongelijk toe?

Bij Yevgueni zweren we bij onze heilige drievuldigheid, waarbij we het alledrie eens moeten zijn. Daar komt heel wat touwtrekken bij kijken en wanneer uiteindelijk iemand toegeeft dat de ander gelijk heeft, dan is dat toch altijd op een toon van ”t is goed voor één keer’. Onze vorm van democratie brengt ons wellicht nog op de rand van de afgrond, maar ik blijf het de beste werkwijze vinden.

Wat primeert er bij de aankoop van een wagen?

Als klein manneke was ik met mijn Matchboxautootjes verzot op blitse sportwagens, de Porsche Carrera op kop. Maar vandaag hanteer ik bij de aanschaf van een wagen heel rationele en groene criteria. Het moet vooral een degelijke, ruime wagen zijn waarmee je zo veel mogelijk kan doen. Zo’n Porsche zonder kofferruimte is toch niet echt handig.

De uitslag is fifty-fifty: volgens de computer ben je even jongens- als meisjesachtig.

Dat was te verwachten. Ik heb haast een gespleten persoonlijkheid wat dat betreft. Er zijn momenten wanneer de clichés uit Man zijn stuk voor stuk op mij van toepassing zijn, maar soms heb ik volgens vrouwen ook een zeer vrouwelijke kant. Wellicht hangt veel af van mijn stemming. Ben ik niet op mijn gemak, dan zal ik mij verlegen gedragen; ben ik dat wel, dan laat ik de man in mij van de leiband (lacht).

Door Hans Van Goethem