Koen De Bouw, dezer dagen zowel op het grote scherm in ‘Vermist’ als op het kleine in de serie-naar-de-film ‘De Indringer’ (zo, 21.35 – één), zit niet stil. Inmiddels staat hij alweer op de set voor ‘Loft’, de nieuwe film van Erik Van Looy. Hoe impulsief is De Bouw?

Denk je altijd na voor je spreekt?

Zo goed als. Als ik er al eens iets uitflap, dan is het doorgaans aan de zijlijn van een voetbalveld. Meer bepaald wanneer Duffel en Edegem spelen, de clubs van mijn zonen. Dan durf ik me wel eens laten gaan en roep ik dingen die ik nu, na enig nadenken, toch liever niet over mijn lippen laat rollen.

Plan je veel op voorhand?

Ik kan haast niet anders met mijn werk. Zo maak ik er een erezaak van om jaarlijks toch één toneelstuk te spelen – tot voor een paar jaar stond ik geregeld op de planken in stukken van Jan Decorte in Het Toneelhuis – en da’s vooral een kwestie van goed inplannen. Er vallen ook wel eens gaten in die planning, maar dat vang ik op door ook als stemacteur voor reclamespots te werken.

Heb je regelmatig behoefte aan verandering?

In mijn werk ontmoet ik al zoveel andere mensen van allerlei leeftijden en leer ik zoveel verschillende dingen kennen, dat ik in mijn vrije tijd vooral grijp naar dingen die ik ken. Heel eenvoudige dingen, neerzitten en genieten van een koffie bijvoorbeeld. Als ik dat kan, wil het zeggen dat ik echt tot rust gekomen ben, want anders werkt cafeïne op mijn gestel.

Dieet je om scherp op het scherm te komen, en hou je het ook vol?

Jaja, dat doe ik wel voor een langspeelfilm. Twee maanden op voorhand begin ik eraan met op macrobiotiek gebaseerde voeding, gecombineerd met lopen. Met bijkomen voor een rol zou ik het moeilijker hebben. Niet noodzakelijk uit ijdelheid, maar dan moet je toch dingen doen die minder goed zijn voor de gezondheid, en daar trek ik mijn grens.

Ben je te verleiden tot impulsaankopen?

Daar heb ik gelukkig te weinig tijd voor, want af en toe doe ik wel een extreme koop. Onlangs heb ik me nog laten verleiden tot een paar dure schoenen. Het is een zegen dat ik ambassadeur ben van Scabal, waardoor ik een paar van hun maatpakken heb gekregen. Die kwaliteit, da’s een droom. Uit mijn beginperiode bij de KNS herinner ik mij nog hoe theaterkostuums op maat werden gemaakt. Jammer dat zoiets tegenwoordig niet meer kan.

Heb je er spijt van als je nee moet zeggen?

Zelden, maar onlangs vond ik het toch wel heel spijtig om nee te zeggen op het aanbod van Harry Kümel om mee te spelen in een grote Franse film. Ik weet wel dat je eraan kan werken, maar mijn beperkingen in de Franse taal hielden mij tegen.

Gehoorzaam je gemakkelijk aan regels en gezag?

Ik hou daar wel van, ja. Hoe vreemd het ook mag klinken, regels geven mij een groot gevoel van vrijheid vermits ze duidelijke grenzen stellen waarbinnen je je kan bewegen. Ik kan me wel eens ergeren aan mensen die alles wat naar regels ruikt direct fascistisch noemen. Ach, ieder komt vroeger of later tot de jaren van verstand. Al kan gegrond verzet natuurlijk zinvol zijn om grenzen te verleggen.

Je bent amper voor 37 procent impulsief, zegt de computer. Schuilt er in jou een zenboeddhist die in alle omstandigheden het hoofd koel houdt?

Hm, dat wil zeggen dat ik één op drie beslissingen impulsief neem. Da’s voor mij een mooie verhouding. Voor ik een beslissing neem, wil ik mij grondig informeren. Om het spannend te houden, maak ik wel eens een ondoordachte keuze – zoals gisteren nog, om mijn teksten eens niét in te studeren. Ik hou van evenwicht. Momenteel is het wel stressen doordat de opdrachten elkaar in hoog tempo opvolgen, maar je moet nu eenmaal de uitersten kennen om te weten waar het evenwicht ligt.

Laat u zich leiden door uw impulsen? Ga het na op www.blogthings.com/areyouimpulsivequiz

Door Hans Van Goethem