CLAN

Maandag 3/9, 21.35 – vtm

In de tiendelige humoristische dramareeks Clan spannen vier zussen samen om hun onuitstaanbare schoonbroer een kopje kleiner te maken. Inge Paulussen speelt de nietsvermoedende vijfde telg van de familieclan. ‘Zelfs een tiran kan charmant uit de hoek komen.’

In en rond een villa in een typische Vlaamse buitenwijk vatten vier zussen het plan op de man van de vijfde, aan wie ze een bloedhekel hebben, te elimineren. Het klinkt als de premisse van een whodunnit, maar al in de eerste aflevering van de prestigieuze dramareeks Clan legt schoonbroer Jean-Claude (Dirk Roofthooft) het loodje en meteen is duidelijk door wie hij werd vermoord. De hamvraag luidt: waarom en op welke vernuftige manier hebben ze dat precies gedaan? Dat wordt pas in de loop van de serie duidelijk: elk van de vier zussen heeft zo haar eigen motief om aan het moorden te slaan. De familieclan weer bij elkaar brengen door de verwaterde banden met zus vijf te herstellen, bijvoorbeeld. Clan werd geregisseerd door Jes-duo Kaat Beels (Swooni) en Nathalie Basteyns (Stil levend). Scenariste Malin-Sarah Gozin, van productiehuis Caviar, waakte als showrunner over de continuïteit van het verhaal.

En dat belooft een perfect gebalanceerde mix van humor en spanning. ‘Het is in de eerste plaats een dramatische reeks, maar wel met licht humoristische kantjes’, vertelt actrice Inge Paulussen, die drie seizoenen de vaste sidekick van Witse was, tot ze in 2008 uit de serie stapte en zich toelegde op theater. Ze wordt hier geflankeerd door Barbara Sarafian, Maaike Neuville, Kristine Van Pellicom en Ruth Becquart. Een klassieke politiereeks is Clan geenszins. ‘Het is in de eerste plaats een familieverhaal, over de band tussen vier vrouwen’, vertelt ze. ‘Het scenario is bovendien zo goed geschreven, de karakters zijn zo mooi uitgewerkt dat veel mensen zich erin zullen herkennen.’

Na Witse ben je een tijdje van het scherm verdwenen. Is dit je comeback?

INGE PAULUSSEN: Dat gevoel heb ik zeker niet. Ik ben wel een periode wat minder werkzaam geweest, en bevallen van een tweede kindje, maar het voelde niet raar om weer op de set van een televisieserie te staan. Ik was vooral heel blij met deze rol. Het is totaal iets anders dan wat ik voor Witse heb gedaan. Bovendien: een serie waarin vijf vrouwen een centrale rol spelen, dat kom je niet zo vaak tegen.

Wie is jouw personage precies?

PAULUSSEN: Ik ben Goedele, de middelste van de vijf zussen en de vrouw van de man die wordt vermoord. Geen gemakkelijke positie, want ze ziet hen allemaal even graag. Bovendien worden de moordplannen achter haar rug gesmeed. Mijn personage weet van niets.

Is die schoonbroer echt zo onuitstaanbaar dat ze hem van kant willen maken?

PAULUSSEN: Geen enkele mens is helemaal goed of slecht, iedereen zweeft in een grijze tussenzone. Zelfs een tiran kan best charmant uit de hoek komen. Dat geldt ook voor Jean-Claude: hij heeft verwerpelijke trekken, maar ook goeie. Dat maakt het net zo boeiend.

De meeste Vlaamse series moeten het met zes of zeven draaidagen per aflevering doen, voor Clan was dat tien dagen. Een vloek of een zegen?

PAULUSSEN: Dat is zeker geen luxe. Beels en Basteyns hebben flink wat aandacht besteed aan sfeerschepping, waardoor er vaak en op verschillende locaties moest worden gedraaid. Dat is echt een groot verschil met opnames in een studio, omdat je je continu moet verplaatsen. Voor de ploeg was dat behoorlijk uitputtend. Maar iedereen heeft keihard gewerkt om het onderste uit de kan te halen.

De cast en crew van Clan is opvallend vrouwelijk. Zijn jullie elkaar zo nu en dan niet stevig in de haren gevlogen?

PAULUSSEN: Nee hoor, we konden het allemaal bijzonder goed met elkaar vinden. Ik vind het trouwens gek dat die vraag nooit aan mannen wordt gesteld. In Clan werden er genoeg functies door venten bekleed. Dirk Roofthooft speelt een centrale rol, maar vergeet ook de schoonbroers, van de vier andere vrouwen, niet.

Later dit najaar ben je ook te zien in de reeks Loslopend wild op Eén. Wat mogen we daarvan verwachten?

PAULUSSEN: Grappige en herkenbare sketches over vrouwen van alle generaties; van tieners die bezig zijn met hun eerste kus, over dertigers en veertigers die carrière proberen te maken tot zestigers die voor hun kleinkinderen zorgen. Zo zet ik een terugkerend personage neer van het brave, seuterige type. Meer ga ik écht niet verklappen. Gewoon kijken.

ANDREAS ILEGEMS

Inge Paulussen

‘IK SPEEL GOEDELE, DE MIDDELSTE VAN VIJF ZUSSEN, EN DE VROUW VAN DE MAN DIE ZE VERMOORDEN. TOTAAL ANDERS DAN MIJN ROL IN WITSE.’