Woensdag 23/12, 23.05 – Canvas en dinsdag 29/12, 22.40 – Ned2

Nietsvermoedend de dorpsverkrachter genoemd worden of de lokale abortusman: het is niet meteen wat je je voorstelt van je debuut in een Amerikaanse film. Maar het overkwam enkele inwoners van het Roemeense plaatsje Glod. Die kregen op een dag Sacha Baron Cohen op bezoek, die er kwam filmen voor zijn latere blockbuster Borat. Alleen wisten ze niet dat Borat Glod in de film zou voorstellen als zijn geboortedorp en de breed lachende inwoners als achtergestelde idioten. De Nederlandse documentairemaakster Mercedes Stalenhoef was in Glod aanwezig toen Baron Cohen er passeerde, en toont in de meermaals bekroonde documentaire Carmen meets Borat het hele verhaal door de ogen van de jonge Ionela, die liever Carmen genoemd wil worden. Niiice!

Mercedes Stalenhoef: Ik ben heel toevallig in Glod terechtgekomen. Ik was met vrienden op vakantie in Roemenië en raakte er in de bar aan de praat met Carmen. Zeventien was ze toen, en ze droomde van een beter leven in Spanje – waar iedereen rijk is en alle mannen razend knap. (Lacht) Ik was benieuwd of het haar zou lukken om te emigreren, haar zoektocht naar geluk en liefde intrigeerde mij. En dan streek plots de filmcrew van Borat in Glod neer en kreeg mijn verhaal een heel andere dimensie.

Wat vond je zelf van Sacha Baron Cohens film?

Stalenhoef: Best wel grappig eigenlijk. Alleen: de manier waarop hij de dorpelingen van Glod heeft opgevoerd, is niet erg ethisch. Die mensen verstaan geen woord Engels en hebben niet de juiste informatie gekregen. Geen wonder dat ze zich verongelijkt voelden toen ze de film nadien met ondertitels te zien kregen. En dan streken er in het dorp plots advocaten neer die hen 30 miljoen dollar schadevergoeding beloofden – waar ook niets van in huis is gekomen.

Wilde je de bevolking van Glod op een of andere manier in ere herstellen?

Stalenhoef: Je moet goed weten dat ik al aan het filmen was vóór Borat er draaide. Voor mij was het niet meer dan een toevallige, maar boeiende gebeurtenis in het leven van de mensen die ik volgde. Carmen heeft trouwens geen rol in de film, haar grootvader wel: die was zogezegd de lokale abortusman. Ik toon hun dagelijkse leven hoe het is. En ja, er wordt stevig wat gedronken in het dorp, maar de mannen zijn geen verkrachters en de vrouwen geen hoeren.

Is het een harde docu geworden?

Stalenhoef: Glod ís arm. Je kunt het Carmen niet kwalijk nemen dat ze naar Spanje hoopt te verhuizen. Toch zit er heel wat humor in de film – hun reactie bijvoorbeeld op het voorstel van hun advocaat om in Amerika uit protest de Oscaruitreiking te gaan verstoren, is geweldig. Bovendien zul je zien dat de film relatief ‘happy’ eindigt: na jongensperikelen is Carmen verliefd geworden en heeft ze zelfs een kindje. Ze dacht dat ze naar Spanje moest om geluk te vinden, maar ze vond het in haar eigen dorp.

Je film kreeg erg lovende kritieken. Toch was er een recensent die beweerde dat de inwoners opnieuw achterlijk en eendimensionaal overkomen.

Stalenhoef: Volgens mij heeft die man niet goed gekeken. (Lacht) Ik ben drie jaar in Glod geweest, en heb het geluk gehad dat de bewoners mij vertrouwden. Elke crew die na Borat in het dorp arriveerde – en geloof me: dat waren er heel wat – werd achterdochtig bekeken, heel begrijpelijk. Carmen en de anderen hebben de film als eersten gezien en waren er erg door ontroerd. Carmens eerste reactie was: ‘Dit is mijn leven.’

Barbara De Coninck