door Peter Van Dyck

Bram Vermeulen is muzikant, schrijver, schilder en tv-maker. Het concert ‘Voltooid Verleden Tijd’, ook op cd uit, is te zien in ‘Plankenkoorts’ op Canvas.

Nog wat tv gezien de jongste tijd?

Ik kijk trouw naar het journaal, meestal gevolgd door Netwerk. Maar nadien moet er al iets verdomd leuks op tv zijn om het toestel nog aan te houden.

Wat kan verdomd leuk zijn?

Als ik in België ben, stem ik met veel genoegen af op Vitaya. Zenders met zo’n onderwerpkeuze, die zich tot een specifieke doelgroep richten, hebben wij in Nederland niet. Daar pleit ik al jaren voor. Ik vind het heel interessant om te kijken hoe een echtpaar met natuurlijke materialen zijn huis heeft verbouwd. Een pluim trouwens voor de PR-bureaus die namen als Vitaya en Canvas bedenken. (lacht) Canvas: je moet er maar opkomen. En toch: het klopt.

Wanneer ga je weer zelf tv maken?

Als mijn theatertournee afgelopen is. Daar Ben Ik Weer gaat het nieuwe, interactieve programma heten. Over reïncarnatie.

Je hebt in interviews al verteld dat je het gevoel hebt een soldaat te zijn geweest tijdens WOI.

Omdat ik er vrij over praat, spreken mensen mij daar nu over aan. Ik denk dat ik met dat programma dus wel op een gemis inspeel. Tussen haakjes, weet je wat ik net las in een tijdschrift? Dat Koen Wauters zei: Televisie is mijn job en Clouseau doe ik voor de fun.

Dat onderscheid maak jij niet.

Ik beleef aan alles plezier. De essentie van alles wat ik doe, is iets willen meedelen. Dat maakt mij gelukkig. Ik doe dat ook niet vanuit een arrogante houding. Ik zeg: dit weet ik en wat weet jij daarvan? Het probleem is dat de jonge generatie de tv niet meer gelooft. Zelfs bij de beelden van het instorten van de Twin Towers kon je je afvragen: is dit écht of virtueel? Wat gebeurt er werkelijk in Afghanistan? Dat weten we niet, al worden we overladen met beelden. Vroeger zei men: als het in de krant staat, is het waar. Toen dat achterhaald was, had de televisie de waarheid in pacht. Dat is nu ook al niet meer het geval. Daardoor wordt de eigen verantwoordelijkheid van de mens groter. We moeten zélf op zoek gaan naar de waarheid.

Net op 11 september speelde je je eerste Voltooid Verleden Tijd-concert in de AB.

Dat was de meest bizarre ervaring van mijn leven. We stonden meteen na het drama voor de keuze: gaan we dóór of worden we zoals 90 procent van de mensheid het slachtoffer van de angst?

Ik neem aan dat de aanslagen de sfeer beïnvloedden.

Ik kon de diepte niet in. Mijn werk is best ernstig, maar toén kon ik niet anders dan het met een ongehoorde balorigheid brengen. Ik dacht: zo overleef jij dus, Vermeulen, zelfs in de schuilkelder zou je nog grappen beginnen te maken. Dat is een natuurlijke reflex. De voorstellingen de dagen erna waren gelukkig een stuk beter.

De show is in ‘Plankenkoorts’ te zien. Krijg je op tv een goed beeld van zo’n optreden?

Mezelf op tv zien zingen, is in ieder geval altijd raar. Toen mijn jongste dochter drie was, keken we eens samen. Heel surrealistisch was dat. Op een bepaald moment nam ze mijn hand vast. Zo van: dit is de echte. De filmploeg heeft ons gevolgd vanaf de eerste ontmoeting met de muzikanten en woonde de repetities in een jeugdhonk in Deinze bij. Ik denk dat je wel zult kunnen zien hoeveel plezier we beleefden aan het muziek maken.