De afgelopen jaren speelde Brad Dourif enkel in belabberde horrorfilms en bespottelijke actievehikels. Peter Jackson viste hem net op tijd uit de mesthoop en liet hem doen waar hij goed in is: dreigen en lelijk zijn.

Voor zijn debuutrol in Milos Formans One Flew Over the Cuckoo’s Nest kreeg Brad Dourif al meteen een oscarnominatie. Vervolgens werkte hij nog mee aan Formans Ragtime en John Hustons Wise Blood, maar al vlug reeg Dourif de teleurstellingen aaneen. Op een bepaald moment ging hij zelfs op een voorstel in van Marc Didden om de hoofdrol in diens weerzinwekkende Istanbul voor zijn rekening te nemen. Een onbetwistbaar dieptepunt. Ook nadien vond de acteur nooit meer zijn oude vorm terug en kwam hij onder meer aan de bak door de stem van Chucky, de duivelse pop uit Child’s Play, in te spreken.

Maar dankzij Peter Jackson en Lord of the Rings kan Dourif nu weer op het voorplan treden. In The Two Towers speelt hij booswicht Gríma Wormtongue, een door en door slecht, maar tegelijk ook tragisch personage. ‘In feite is Wormtongue iemand die op school gepest werd omdat hij lelijk was’, vertelt de acteur. ‘Op die manier heeft hij geleerd mensen te doorgronden. Hij weet perfect wat de ander denkt en wat hij van plan is. Aanvankelijk maakt dat hem gevaarlijk en machtig, maar al vlug merkt hij dat iedereen hem nog altijd beschouwt als een klier en wordt hij opnieuw meelijwekkend. Als Saruman hem dan voorstelt zijn duivelse leger te vervoegen, hoeft hij daar geen twee keer over na te denken. Voor de scenaristen was Wormtongue een behoorlijk problematisch personage. In het boek wordt hij amper omschreven, er staan enkel hier en daar wat verwijzingen. Maar die waren ontoereikend om er daadwerkelijk een personage uit te kunnen distilleren. We hebben Wormtongue met andere woorden moeten heruitvinden.’

Dourif had alvast geen moeite zich met de gluiperd te vereenzelvigen. ‘De kostumering heeft me wel geholpen om in zijn huid te kruipen. Vooral dat buikje klaarde de klus. Ik ben altijd enorm mager geweest, tot ik vijftien jaar geleden uit de douche stapte en in de spiegel zag dat zich boven mijn middel een laag vet had opgestapeld. Ik schrok me kapot. Gelukkig was ik te lui om het vet weg te werken, want toen ze mij voor de film een spannende jurk aantrokken, begon dat buikje zowaar een eigen leven te leiden. Het zag er zodanig afzichtelijk uit dat ik op het idee kwam om er nóg meer vetlagen aan toe te voegen en het personage nóg lelijker te maken. Mijn lelijkheid ligt aan de basis van het personage, zeg maar.’

Het eindresultaat heeft de acteur nog niet gezien, maar hij heeft alle vertrouwen in Peter Jackson. ‘Ik heb al wel meer dure producties ingeblikt, maar The Lord of the Rings is toch een geval apart. Het was niet alleen briljant om de drie episodes gelijktijdig op te nemen, het was nog briljanter om het project in de handen van één filmmaker te stoppen. En je ziet dat het werkt. Van de eerste film heb ik een stuk meer genoten dan van de modale bioscoopklepper.’

Wat dat betreft, heeft Dourif nochtans zelf geen vlekkeloos oeuvre. ‘In Hollywood trekken acteurs altijd aan het kortste eind. In feite draaien alleen hoeren dertig jaar mee in de filmindustrie. Welnu, ik ben een hoer. Ik ga met iedereen in zee die met mij wil werken. Ben ik daar trots op? Absoluut. Mocht ik de afgelopen vijftien jaar telkens weer gewacht hebben op goede rollen, dan zat ik nu achter de kassa van een supermarkt. Wat maakt het mij overigens uit of men mij over dertig jaar zal herinneren als Gríma Wormtongue of als de stem van Chucky? Dan ben ik toch dood.’

Door Ben Van Alboom

‘Het is alsof ik aan een lopende band sta. Je probeert elk element in de productie van de film zo goed mogelijk af te handelen en daarna ga je direct door naar de volgende stap. We hebben amper tijd gehad om op adem te komen.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content