BORAT S. IN DA HOUSE Komiek Sacha Baron Cohen toont het ware Amerika, gezien door de ogen van een (fictieve) KazaCHse tv-reporter. LARRY CHARLES
MET SACHA BARON COHEN, PAMELA ANDERSON,
KEN DAVITIAN
Tot hiertoe kenden we Kazachstan enkel van de uitgestrekte steppes, kloeke coureurs en het nationale voetbalelftal dat de Rode Duivels twee maanden geleden nog tot een beschamend gelijkspel dwong, maar sinds kort heeft de voormalige Sovjetrepubliek ook haar eigen mediaster. Zijn naam: Borat Sagdiyev, oftewel ’the sixth best known reporter of Kazakhstan’, die in deze mild subversieve en inmiddels tot cultfenomeen uitgegroeide mockumentary op verkenning trekt door de VS van A. Zijn missie: reportages maken over de Amerikaanse mores om zijn landgenoten te tonen hoe het er in een ‘beschaafde’ supermacht toegaat en met de opgedane kennis zijn land op te stuwen in de vaart der volkeren.
Door politieke correctheid laat Borat – een typetje dat de Britse komiek Sacha Baron Cohen al introduceerde in Da Ali G. Show – zich daarbij niet hinderen, ook al is deze slungelige mix van naïviteit, seksisme, antisemitisme en lichaamsbeharing zich van geen kwaad bewust. Na de openingssequens, waarin hij trots zijn familie en dorpsgenoten voorstelt (inclusief de dorpsverkrachter en zijn zusje oftewel ‘number four prostitute in whole of Kazakhstan’) worden feministen, joden, christenen, beren, Kazachen en vooral volbloed Amerikanen dan ook nekhoog in de zeik gezet. En dat middels een reeks nepreportages met nietsvermoedende interviewees, door Seinfeldregisseur Larry Charles tot een snedige, pseudodocumentaire roadmovie gebundeld, met als narratief glijmiddel Borats zoektocht naar Baywatch-queen Pamela Anderson.
De hilarische hoogtepunten zijn niet te tellen: de climax waarin Borat de siliconendiva ontmoet, het theekransje waarin zijn primitieve wereldvisie frontaal botst op die van enkele feministen, zijn bezoek aan een kerk vol extatische Jezusfreaks en vooral: zijn rodeoreportage waarin Borat in cowboyplunje voor een tribune vol ultrapatriottische rednecks eerst onder luid applaus zijn steun betuigt aan Amerika en de oorlog in Irak ( ‘we support your war of terror!’), daarna de vurige wens uitdrukt ’that George Bush may drink the blood of every man, woman and child in Iraq’ om vervolgens onder boegeroep een Kazachse interpretatie te brengen van het Amerikaanse volkslied.
In Kazachstan, waar zelfs de regering zich druk maakte over de film, was men duidelijk not amused. En ook elders schoot deze gemeen bijtende mediasatire – de Spinal Tap van de derdewereldjournalistiek – in het verkeerde keelgat. Bij de aanvankelijk ingehuurde regisseur Todd Phillips bijvoorbeeld die er al na enkele scabreuze scènes de brui aan gaf én bij bepaalde Joodse groeperingen die steigerden bij de antisemitische grappen van Baron Cohen en Charles, beiden zelf van Joodse origine.
Borat is puberaal, smakeloos en onbeschoft, maar ook clever, goed ge-timed en bovenal moordend grappig. Een komedie die niet in de eerste plaats de draak steekt met de geviseerde minderheden, maar wel met fatsoensrakkers, religieuze gekken, homofoben, neocons en fanatiekelingen van alle slag.
Dave Mestdach
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier