BOB MARLEY VOOR DUMMIES

BOB MARLEY. De legende leeft.
Vincent Byloo
Vincent Byloo Radiopresentator en voormalig medewerker Knack Focus

DE INSTAPPLAAT

Kijk, als Johan Vande Lanotte de energieprijzen kan bevriezen, dan moet onze minister van Consumentenzaken ook een verbod op misleidende Bob Marleyverzamelaars kunnen uitvaardigen. U zou immers niet de eerste wannabe rasta zijn die zich, met een spliff te veel achter de kiezen, een van de vele inferieure best ofs of minderwaardige greatest hits‘en laat opsolferen. Máár: er bestaan ook deugdelijke exemplaren. Legend bijvoorbeeld, vooral in de deluxeversie uit 2002. Of, voor wie een eerste introductie al wat uitgebreider mag zijn: de vierdelige overzichtsbox Songs Of Freedom (1992) of het meer dan vijftig songs tellende Trenchtown Rock: The Anthology 1969-1978 (2002).

DE MUST-HAVE

L’embarras du choix, quoi. Zelf zouden we voor Soul Rebels (1970) durven te kiezen, geproducet door Lee ‘Scratch’ Perry, met zijn huisband The Upsetters als backing band, nog stevig verankerd in de rocksteady en zwarte soul van de jaren zestig en met veelal apolitieke teksten die nog gewoon over ‘ funky funky chickens’ en ‘mashed potatoes’ mochten gaan. Mensen die iets ontvankelijker zijn voor Marleys Grote Boodschap, zullen dan weer verwijzen naar ’s mans eerste Islandplaten: Catch A Fire (1973) en vooral het zeer opruiende Burnin’ (1973), dat met Get Up, Stand Up en Burnin’ and Lootin’ ei zo na tot geweld oproept en waaruit Eric Clapton I Shot The Sherrif oppikte om er in ’74 een dikke hit mee te scoren.

DE STINKER

Het très politieke, maar muzikaal weinig geïnspireerde Survival (1979) kunt u zonder al te veel wroeging links laten liggen, net als het postume, door weduwe Rita Marley samengestelde Confrontation (1983). De vele remixplaten en left over-cd’s uit de jaren negentig zijn er ook alléén maar om met een wijde boog omheen te lopen.

HET TOEMAATJE

Wie echt in all things reggae en rastafari wil doorleren, moet zeker een compilatie met Marleys vroegste stuff uit de sixties in huis halen: One Love at Studio One (1991) bijvoorbeeld, of Simmer Down at Studio One (1994). En oh ja: wie nooit met vrienden heeft gechineesd met de fabeltastische liveplaat Babylon By Bus (1978) op de platenspeler, die heeft niet geleefd.

VINCENT BYLOO

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content