Masked And Anonymous(Columbia) In concert: 12/11 Vorst-Nationaal, Brussel.

Hoewel hij ooit verklaarde dat camera’s mensen tot geesten terugbrengen, maakt Bob Dylan zijn comeback als acteur in Masked And Anonymous. De door Larry Charles ( Seinfeld) geregisseerde film, waarin Dylan een aan lager wal geraakte rockster speelt, kreeg in de VS al vernietigende kritieken. Gelukkig is er nog de soundtrack als restant van Charles’ bizarre kijk op Dylans oeuvre.

De zelfrelativerende humor die spreekt uit de keuze om een alom gerespecteerde rockveteraan een muzikant op zijn retour te laten vertolken, ligt wellicht ook aan de basis van de selectie van enkele campy vertalingen: Magokoro Brothers zingen My Back Pages in het Japans, Francesco de Gregori croont If You See Her, Say Hello in het Italiaans. Gedurfd is het hiphopbad waarin de Italiaanse crew Articolo 31 Like A Rolling Stone onderdompelt: het origineel wordt vrolijk verhakkeld, een rap à la Jovanotti maakt het af. Misschien is het godslastering, maar ik vind dit en het drama waarin Eurosong-winnares Sertab One More Cup Of Coffee wikkelt vermakelijker dan het verlammende respect waarmee de onvermijdelijke Jerry Garcia & The Grateful Dead Dylan benaderen.

Wellicht als tegenwicht voor het exuberante van sommige covers werden nog twee interpretaties toegevoegd die niet in de film voorkomen: een bezeten Gotta Serve Somebody van Shirley Caesar en het al even gospelachtige City Of Gold, een nooit eerder uitgebracht nummer uitgeleend aan Dixie Hummingbirds. Het meest aantrekkelijke voor de Dylan-fan is natuurlijk de helft van de acht songs die de bard in de rolprent brengt. Met zijn livegroep rammelt én vlamt hij door Cold Irons Bound en het kakelverse Down In The Flood. Het bluegrassjasje van Diamond Joe en de traditionalDixie liggen volledig in de back-to-the-roots-koers die Dylan sinds zijn jongste albums Time Out Of Mind en Love And Theft vaart. Masked And Anonymous is een ratjetoe. Komt het onwaarschijnlijk en warrig over, troost je dan met de laatste woorden die Dylan in de film uitspreekt: ‘I stopped figuring everything out a long time ago’.

door peter van dyck