In de stilaan eindeloze lijst van gate-ismes: bigotgate. Uittredend Brits premier Gordon Brown bestempelde tijdens zijn kiescampagne een vrouwtje als ‘bigoted’ – oftewel: kleingeestig – en bracht zo zijn imago een finale deuk toe. Het was een mooi voorbeeld van nieuws maken in ‘real time’. Brown deed de uitlating niet openlijk, maar in de beslotenheid van zijn wagen. Na een gesprek met enkele bewoners van het Noord-Engelse Rochdale deed de premier zijn beklag over een van hen, de 66-jarige Gillian Duffy, die hem de les had gespeld over de Oost-Europese immigranten. Brown vergat daarbij dat zijn microfoontje van Sky News nog aanstond.

Minstens even opzienbarend was de afhandeling van dit nieuwsfeit. De bejaarde dame werd nog op weg naar huis geconfronteerd met Browns uitspraak. De pijn en de vernedering stonden op haar gezicht af te lezen – waarop gretig werd ingezoomd. Brown kreeg een koekje van hetzelfde deeg: in een radiostudio werd hij gefilmd terwijl hij, het hoofd in de handen, zijn eigen woorden aanhoorde. Het nieuws trok als een veenbrand doorheen de wereldmedia: ‘Extra! Extra! Gordon Brown minacht het volk!’

Je kunt wel enkele argumenten bedenken waarom media op deze manier verkiezingsnieuws vergaren. Politici en hun woordvoerders, marketeers en spindoctors snoeren hun kiescampagnes tegenwoordig in een haast ondoordringbaar strak harnas, en ook in dit geval was alles – van de selectie van Gillian Duffy tot het opspelden van de microfoon toe – door Labour geënsceneerd. Een journalist kan dus niet anders dan steeds op de loer liggen om het zorgvuldig gefabriceerde campagnebeeld te doorprikken.

En toch. Moet je daarvoor een argeloze vrouw op haar ziel trappen en in een moeite om stemadvies vragen? En wat is het effect van zo’n met emoties overladen fait divers – want meer is het niet – de ether in te gooien? Uiteindelijk zegt dit niets over Browns programma of regeercapaciteiten. Eventueel nieuws daarover werd overschaduwd door de terechte verontwaardiging van de kijker/luisteraar/surfer.

Ook onze eigen media ontsnappen niet aan die evolutie. Denk aan Fortisgate, waarbij premier Leterme zijn ontslag indiende nadat Kamervoorzitter Van Rompuy op tv een brief van de eerste voorzitter van het Hof van Cassatie had voorgelezen. En herinner u de onlangs live uitgezonden chaos in de wandelgangen na Letermes recentste ontslag. Natuurlijk worden de politici op de bühne veeleer opgejut door zichzelf dan door de camera’s. Trouwens: op zo’n namiddag politiek spektakel valt er doorgaans weinig nieuws te rapen. Hoogstens vraagt de kijker zich verontrust af of dat zootje hem nu werkelijk moet vertegenwoordigen.

Het stemt tot nadenken. Levert een democratie die door de media non-stop meer emoties dan nieuws gevoed krijgt niet alleen meer ‘bigots’ op?

Hans Van Goethem

Browns ‘bigoted’-uitspraak trok als een veenbrand doorheen de wereldmedia: ‘Extra! Extra! Gordon Brown minacht het volk!’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content