BEAT HAPPENING
BEAT HAPPENING ****
Look Around
indiepop
K Records/Domino
WAT?
‘Een plaat maken, mógen wij dat wel?’ Punk had het doe-het-zelfzaad dan wel de vier windrichtingen uitgeblazen, in 1983 was de notie van popmuziek als kastenstelsel nog springlevend. In het peisvolle studentenstadje Olympia, Washington hadden Calvin Johnson, Heather Lewis en Bret Lunsford het groepje Beat Happening gevormd. Omdat ze nu eenmaal zongen, gitaar speelden en drumden. Alleen was geen van hen volgens de gangbare technische opvattingen zanger, gitarist of drummer. Met dat gestuntel raakte je misschien weg in punk, maar Beat Happening speelde naïeve, broze, retro-achtige muurbloempjespop. Vandaar Lewis’ oprechte bezwaar, angst zelfs, toen Johnson – die een jaar eerder het cassettelabeltje K Records had opgericht – een eerste lp opperde. Dat leek minder een leuk idee dan een revolutionair complot dat alle gewoontes en mythes van de muziekbusiness op de brandstapel keilde. Dus tóch punk.
GEPREZEN OF VERGUISD?
Optredens van het trio vonden vaak plaats in iemands keuken, met een slecht gestemde gitaar en geleende drums. Goddelijke aha-momenten voor iedereen die maar de primitiefste muzikale ambitie koesterde. Maar door de punk- en hardcoreclan, in principe geen verre familie, werd Beat Happening vaak bespuwd, bekogeld en beschimpt. Terwijl Lunsford en Lewis ineenkrompen, bleef de charismatische Johnson stoïcijns. Toen Henry Rollins van Black Flag hem middenin een optreden bij het kruis greep omdat hij zich aangesproken voelde door Johnsons antimachodansjes, reageerde Johnson laconiek: ‘Heeft jouw moeder je geen manieren geleerd?’ Rollins af.
EN VANDAAG?
Deze chronologisch geschikte compilatie put uit de vijf platen die Beat Happening tussen 1985 en 1992 maakte. Zoek niet naar toenemende verfijning of aanvallen van professionalisme: het charmante rammelen en vaak briljante aanmodderen was net de essentie. Ogenschijnlijk huldigde Beat Happening de geest van onschuldige tienerpop met liedjes over verboden kalverliefde. Maar Johnsons maniakale bariton en seksuele toespelingen duwden de nerdy pop meermaals het terrein van de psychobilly op.
CUI BONO?
Beat Happening was alternatief zonder intimiderend te zijn, en vooral: extreem laagdrempelig. Het is geen toeval dat de riot grrrl-beweging in Olympia ontstond. De kleinschalige, puriteinse ethiek van K Records bewoog Kurt Cobain ertoe het labellogo op zijn arm te laten tatoeëren. En een groep zonder bas, ja, dat leek ook Jack en Meg White wel wat.
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier