BEAT CRAZY

'ON THE ROAD'
Stefaan Werbrouck
Stefaan Werbrouck Ex-hoofdredacteur van Knack Focus en tv-freak

Na Howl zin gekregen om u in de Beat Generation te verdiepen? Enkele boeken en films die u daarbij gezelschap kunnen houden.

ON THE ROAD

‘That’s not writing, that’s typing.’ Zo luidde het vernietigende oordeel van Truman Capote over het werk dat Jack Kerouac in april 1951, geholpen door de nodige illegale pepmiddelen, op twintig dagen tijd bijeen had getypt op één lange rol aan elkaar gekleefd papier. Capote stond echter alleen in zijn kritiek, want het freewheelende, autobiografische boek over Dean Moriarty (een alter ego van Neal Cassady) en Sal Paradise (Kerouac zelf) die door de Verenigde Staten en Mexico reizen, groeide uit tot de Bijbel van de Beat Generation. Het heeft generaties jongeren beïnvloed met zijn romantische beeld van de zoektocht naar ‘iets meer’ – ‘Where we going, ma?’ ‘I don’t know, but we gotta go.’ – en maakte van de schrijver tegen wil en dank een echte beroemdheid. ‘Het boek dat aan de basis lag van duizend trips’, zo omschreef het magazine Time, On The Road in de lijst van de honderd beste Engelstalige romans uit de 20e eeuw die het enkele jaren geleden samenstelde – een lijst overigens waarin geen plaats was voor een boek van Capote. In 2007 verscheen er naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van On The Road – Kerouac heeft zes jaar lang met het manuscript moeten rondzeulen voor hij het gepubliceerd kreeg – een nieuwe editie, die gebaseerd was op de originele rol papier, zowel in het Engels als het Nederlands. In het voorjaar heeft regisseur Walter Salles na zes jaar voorbereiding de verfilming ingeblikt, en die prent – met Sam Riley en Garrett Hedlund als Paradise en Moriarty – zou normaal gezien in 2012 in de zalen moeten komen.

NAKED LUNCH

De verfilming van On The Road heeft lang op zich laten wachten – onder meer Francis Ford Coppola heeft ooit plannen gekoesterd om het boek onder handen te nemen – deels omdat het lang onverfilmbaar werd geacht, deels omdat de kaarten in de filmindustrie nooit goed vielen. Hetzelfde geldt voor een ander belangrijk werk van de Beatliteratuur, Naked Lunch van William S. Burroughs, dat bij publicatie eind jaren 50 voor erg veel controverse zorgde door het obscene taalgebruik en de gewaagde thema’s – het duurde tot 1962 voor het boek in de VS op de markt kwam. Er was al vlug sprake van een verfilming, maar pas begin jaren 90 kon Naked Lunch de overstap naar het witte doek maken. Of toch bijna, want het boek is veeleer een collectie losse verhalen over verteller en junkie William Lee (het alter ego van de schrijver), die de wereld rondreist op zoek naar zijn volgende shot en onder invloed van drugs allerlei visioenen beleeft. Om zijn film toch enige structuur mee te geven, zag regisseur David Cronenberg zich verplicht om ook uit Burroughs’ andere werk en leven te putten, en kreeg ook het feit dat de schrijver zijn vrouw per ongeluk doodschoot een plaats. Het resultaat is een film die op zijn minst even bevreemdend is als het boek, al vermoeden we dat de musical Naked Lunch met Mick Jagger in de hoofdrol, die even op stapel heeft gestaan, toch net iets uitzinniger was geweest. Bij de vijftigste verjaardag van Naked Lunch verscheen er een nieuwe vertaling, Naakte Lunch, met ook enkele essays van Burroughs over zijn boek.

AND THE HIPPOS WERE BOILED IN THEIR TANKS

Wat krijg je als je Jack Kerouac en Willliam S. Burroughs door elkaar mixt? Een heel gevaarlijke drugscocktail én deze misdaadroman, die de twee samen schreven jaren voor ze bekend werden en die decennialang stof lag te vergaren. Voor het verhaal grepen de twee auteurs terug naar een moord die ze van dichtbij beleefd hadden. In de zomer van 1944 probeerden de 22-jarige Kerouac en zijn vriend Lucien Carr in de haven van New York op een schip richting Frankrijk te raken, in de hoop de bevrijding van dichtbij te kunnen meemaken. Ze werden echter door een matroos van boord geschopt, en nadat Kerouac naar huis was gegaan, liep de dronken Carr ene David Kammerer tegen het lijf, een man die al enige tijd avances bij hem maakte. Het kwam tot een gevecht, Carr stak Kammerer neer en dumpte in paniek het lijk in de Hudsonrivier. Hij bekende later alles aan Kerouac en Burroughs, maar die gingen niet naar de politie. Toen Carr zichzelf aangaf, werden de twee schrijvers gearresteerd als medeplichtigen.

Kerouac en Burroughs moesten naar de gevangenis en toen ze weer vrij waren, goten ze hun ervaringen in And the Hippos Were Boiled in Their Tanks, een boek waarvoor ze elk om beurt een hoofdstuk schreven. Het werk bleef jarenlang in het archief van Burroughs liggen, en pas na zijn dood in 1997 kwam het vrij. De man die verantwoordelijk werd voor Burroughs’ manuscripten sprak af met Lucien Carr dat And the Hippos Were Boiled in Their Tanks pas gepubliceerd zou worden nadat hij gestorven was. Uiteindelijk kwam het boek – dat vertaald werd als En de nijlpaarden werden gekookt in hun bassins – eind 2008 uit.

STEFAAN WERBROUCK

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content