Bande de filles
Zaterdag 25/2, 23.35, NPO 2
In hun breedgeschouderde outfits komen de American football-spelers het terrein op. De slowmotionbeelden benadrukken hun viriliteit nog, maar dan zie je de paardenstaarten, de iets minder dan verwacht gespierde armen, de oogschaduw. En dan gaan de helmen af: dit zijn jonge meisjes, jonge zwarte meisjes.
Zo begint Bande de filles, een film die wel op meer vlakken verwachtingspatronen doorbreekt: de meisjes komen uit de Parijse banlieues. Daarover is al meer dan één film gemaakt, maar veelal zijn jongens dan de hoofdpersonages. Zwarte tienermeisjes zijn zo goed als onzichtbaar in de Franse film.
Marieme is een schuchtere zestienjarige die thuis onder de knoet wordt gehouden door haar machobroer – haar moeder heeft haar handen vol met haar werk. Op school wordt ze naar een beroepsopleiding geduwd, terwijl ze zelf voor een meer algemene vorming wil gaan. Op de weg terug van school wordt ze aangesproken door Lady, Adiatou en Fily, drie meiden van haar leeftijd die niet op hun mondje gevallen zijn. Aanvankelijk aarzelt Marieme om hun te vervoegen, maar wanneer ze ziet dat de drie Ismael kennen, een vriend van haar broer op wie ze een oogje heeft, gaat ze overstag. In de bende leeft ze op, vindt ze een andere identiteit – redelijk letterlijk zelfs: voortaan is haar roepnaam Vic (als in Victory). Die bande de filles vecht en steelt, maar voor elkaar gaan ze door het vuur.
‘Poetsvrouw, huisvrouw, krijger, dealer, jongen: Marieme probeert alle rollen uit die binnen haar bereik liggen’, vertelde regisseuse Céline Sciamma daar destijds over in dit blad. Net als in haar vorige films (Naissance des pieuvres, Tomboy en Quand on a 16 ans) exploreert ze hier de kwetsbare leefwereld van jongeren op de overgang naar de volwassenheid. ‘We weten niet waar Marieme uiteindelijk ja tegen zal zeggen en of ze daar wel de kans toe zal krijgen.’ Sciamma geeft haar in elk geval de kans om nee te zeggen tegen al die rollen die haar worden opgedrongen én om van anders en beter te dromen: het gelukkigste moment in de film is de scène waarin de meiden mentaal even uit de banlieue breken en in een hotelkamer meezingen met Rihanna’s Diamonds: ‘Shine bright like a diamond.’
Sciamma wilde geen bekend gezicht voor de hoofdrol, dus trok haar castingdirecteur de straat op. ‘Hij sprak zwarte meisjes aan in de shoppingcentra en de H&M’s van Parijs of na een concert van Rihanna.’ Met succes: Karidja Touré, die Marieme vertolkt, is ronduit een revelatie. En haar bendezusters Assa Sylla, Lindsay Karamoh en Mariétou Touré mogen er ook zijn. Bande de filles is volgens Sciamma haar vrolijkste film tot nog toe, ‘ook al sust hij je niet met de gedachte dat alles goed komt. Maar één ding staat vast: Marieme laat zich niet doen.’
LUC JORIS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier