Zondag 2/2, 14.05 – een. Howard Hawks, VS 1941

Van Disneyklassieker over actiefantasy tot porno: van Sneeuwwitje en de zeven dwergen bestaan vele filmvarianten, maar geen is zo kostelijk als Ball of Fire van Hollywoodmeester Howard Hawks, en wel om twee redenen: de vertolking van Barbara Stanwyck en de hilarische dialogen van de tandem Billy Wilder en Charles Brackett.

De dwergen in deze New Yorkse screwballkomedie zijn acht bejaarde professoren annex wijsneuzen die onder de leiding van prof Potts (Gary Cooper) aan een update van een encyclopedie werken. Dat doen ze in hun heiligdom, een oud herenhuis waarin alles zorgvuldig onder controle wordt gehouden door een strenge meid. Zoals het op de pancarte in het begin van deze RKO-film staat: ‘Ze waren zo wijs dat ze alles wisten. De diepte van de oceanen, wat een glimworm doet glimmen, en welk deuntje Nero fiedelde terwijl Rome brandde. Maar er was één ding waar ze heel weinig van wisten…’ Juist: vrouwen. Enter Sugarpuss O’Shea (Stanwyck), een nachtclubdanseres in glitterkleedjes met de spirit van een tornado die de proffen adopteren als hun Sneeuwwitje. De wereldvreemde Potts werkt aan een hoofdstuk over slang en daarvoor is de langbenige Sugarpuss, die een kleurrijk straattaaltje vol wisecracks bezigt, een goudmijn aan informatie. Alleen is de taaie Sugarpuss ook het liefje van een gangsterbaas, de Scarface-truc om dolle actie in het script te murwen.

Hoewel Ball of Fire zeker niet het furieuze ritme heeft van Bringing Up Baby (1938) en His Girl Friday (1940), twee andere komische klassiekers van Hawks, ontpopt ook dit krankzinnige sprookje zich tot een verbale blitzkrieg. De confrontatie tussen de vurige Sugarpuss en de pedante professors – stuk voor stuk sterke karakteracteurs die zo weggelopen lijken uit een operette van Lubitsch – levert heerlijke scènes op. Zoals wanneer ze de oudjes de conga leert dansen of wanneer ze, met naaldhakken op boeken, Potts de betekenis van ‘yum-yum’ uitlegt.

Dat Stanwyck gefotografeerd wordt door Gregg Toland, de cameraman van Citizen Kane, helpt natuurlijk ook. In een visueel opmerkelijke scène schitteren Stanwycks ogen als sterren in de nacht, een effect dat Toland verkreeg door haar gezicht met zwarte verf in te smeren. En de atletische bigbanddrummer Gene Krupa speelt niet alleen een vlammende partij in Drum Boogie, hij doet hetzelfde nummer nog eens over met lucifers op het bijbehorende doosje.

Maar degene die echt vonken slaat in Ball of Fire is dus Barbara Stanwyck. Wilder regisseerde haar enkele jaren later trouwens in Double Indemnity, een noirklassieker waarin de ranke Stanwyck de maatstaf zet voor de femme fatale. Met dank aan Hawks: Wilder heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij veel geleerd heeft van diens elegante maar nooit pretentieuze manier van filmen.

(L.J.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content