(1) 1988
Film: **
Extra’s:
Twin Pics
(2) 1990
Film: ***
Extra’s:
Twin Pics
Toen hij in 1994 met Chunking Express definitief doorbrak, had Wong Kar-wai al twee films gemaakt die nu ook op dvd verschijnen in de zacht geprijsde Cinéart Collectie. Liefhebbers van Aziatische cinema mogen deze twee vingeroefeningen zeker niet missen: je ziet zo hoe Wong zijn uit de duizend herkenbare stijl aan het creëren is.
In zijn debuut As Tears Go By werkt Wong nog binnen de conventies van de Hongkongse gangsterfilm. Hij schetst de onderlinge rivaliteiten tussen jonge criminelen, met vooral ook aandacht voor de op de proef gestelde vriendschap tussen een huurmoordenaar (Andy Law) en zijn onvolwassen discipel (Jacky Cheung) die hij nauwelijks in toom kan houden. Triads-intriges zijn duidelijk zijn ding niet. Wél typisch Wong Kar-wai is de zwoele liefdesgeschiedenis (met Maggie Cheung als het onbereikbare meisje dat de jonge boef van een andere toekomst doet dromen) en vooral de unieke sfeer die hij vanaf zijn eerste filmproeve weet te scheppen. Hongkong wordt gefilmd als een labyrint van steegjes, neon, snookertenten, fastfoodzaken, jukeboxen, viskroketwinkeltjes, rokerige bars en natte straten. De generische actie haspelt hij zo snel mogelijk af om zich dan te concentreren op de lankmoedige shots van jongens en meisjes die alleen maar mooi staan te wezen.
In zijn volgende film Days of Being Wild gooit Wong gelukkig alle misdaadballast overboord om zich volledig over te geven aan wat hem werkelijk interesseert: een esthetische mijmering over gedwarsboomde liefde en onvervulde verlangens en een obsederende bespiegeling over voorbijgaande schoonheid, jeugd en passie. Als dunne leidraad door de losjes opgebouwde, geïmproviseerd aandoende film is er de zoektocht van een hartenbreker (gespeeld door Leslie Cheung, een voormalig popidool dat in 2003 zelfmoord pleegde) naar zijn echte moeder. In Days of Being Wild krijgt Wongs universum, mede door diens eerste samenwerking met cameraman Christopher Doyle definitief vaste vorm: een wereld waarin vrouwen steevast spannende satijnen jurken showen en de jonge mannen in hun onderlijfje stoere machoposes aannemen om vooral hun romantische hunkering te verhullen. In een virtuoze parade van stilistische ingrepen voert de cineast ons mee met zijn sensuele ballet van kleur, vorm, melancholische latino popdeuntjes, wandelende camera’s, speelse montage en slow- motionshots die in de tijd bevroren lijken.
(P.D.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier