Arlo Parks

Arlo Parks’ bio leest als de cultuurbijlage van een kwaliteitskrant. De prille Londense twintiger heeft Sylvia Plath en Hanif Abdurraqib op de boekenplank, plukt haar luistergenot zowel bij jazz en rock als MF Doom of Sufjan Stevens en covert al eens graag Radiohead. Wat daarvan op haar debuutplaat blijft hangen, zijn tekenen van goede smaak: lome triphopvibes, radiovriendelijke warmte die tussen soul en indiepop sluimert, een productie die minder boven meer prefereert en een innemende coming-of-agethematiek. Plof de naald (of mik de muis) op gelijk welke song en de behaaglijke streling van een lentebries is je deel. Arlo Parks is een nieuwe ster aan het firmament, maar wij houden onze staande ovatie voorlopig achterwege tot haar stem aan reliëf en haar muziek aan gewicht heeft gewonnen.