Elke vrijdag, 20.40 – Canvas
Tot vijf minuten voor het einde van Anneliezen leek de eerste grote teleurstelling van het najaar een feit. De nieuwe gefingeerde talkshow van Hugo Matthysen, met ‘single moms’ Annelies en Annelies in de hoofdrollen, had tot dan namelijk weinig meer dan een zuinige glimlach opgeleverd.
De geest van Het Peulengaleis waarde natuurlijk door het programma, zoals in de absurde sketch waarin twee vrouwen een nieuw evangelie probeerden te schrijven en hun profeet eetbonnetjes uitdeelde aan zijn volgelingen, maar veel verder dan enkele goede ideeën kwamen Matthysen en co niet. Het beste voorbeeld was Depriland, een filmpje over het meest deprimerende pretpark van het land: op zich een geweldige vondst, maar de uitwerking ervan – met Tine Embrechts en Karlijn Sileghem in de rollen van twee moedeloze planten – sprankelde niet.
Toen kwamen dus de laatste vijf minuten, die ons beeld van het programma ietwat konden bijstellen. Eerst was er Zwijgen en zwemmen, waarin twee vrouwen die van Sint-Petersburg naar Lissabon willen zwemmen met elkaar praten in een Nederlands waarin elke klinker door een ‘j’ voorafgegaan wordt, zodat het resultaat verdacht veel als Russisch begint te klinken. Het leek een kruising tussen Petrick en Jehan en de familie Fimmermans, twee legendarische rubrieken uit Het Peulengaleis, en we kunnen alleen maar hopen dat de zwemsters gaandeweg eenzelfde status zullen bereiken.
Tot slot ontvingen de twee Anneliezen een man in onderbroek in hun studio, die kwam vertellen over wat hem dwarszat: Roland stond op het punt vader te worden en hij kon maar niet begrijpen dat zijn vriendin zijn moeder liever niet in de verloskamer had. Het leverde de eerste scène op die écht grappig was, vooral toen een van de gastvrouwen Roland aan zijn verstand probeerde te brengen dat een bevalling ’toch een heel belangrijk moment is in het leven van een vrouw’ en hij antwoordde dat je inderdaad niet elke dag grootmoeder wordt. Bovendien toonde Matthyssen daar nog eens dat hij een bijzonder fijn oor heeft voor ‘buzzwords’ en de taalclichés in de media, de nood die iedereen die in de aandacht komt, voelt om ‘zich kwetsbaar op te stellen’ bijvoorbeeld.
Toch was het te weinig. Iemand met het palmares van Hugo Matthysen verdient natuurlijk krediet, zeker aangezien vooraf werd gewaarschuwd dat het een paar afleveringen zal duren voor alles in Anneliezen op zijn plaats valt. Er zit ook zeker potentieel in het programma, maar van een uitzending die nog geen halfuur duurt, mag je verwachten dat er meer hoogtes dan laagtes in zitten. Dat was in de eerste aflevering niet het geval.
Lees nog meer recensies en bedenkingen in de nieuwe blog Testbeeld op knackfocus.be
Stefaan Werbrouck
Er zit zeker potentieel in ‘Anneliezen’, maar in de eerste aflevering is het er nog niet uitgekomen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
