Anand Wilder***

Het verhaal achter de eerste eigen plaat van Anand Wilder volgt zowat het patroon van Daniel Rossens solodebuut (zie hiernaast). Het enige verschil is dat Wilders groep Yeasayer wél definitief finito is. Afgezien daarvan dronken beiden even gulzig uit de kelk van de vrijheid en dwongen de covidmaatregelen ook Wilder de klus grotendeels alleen te klaren in plaats van met de verhoopte tros vrienden. Zijn zachte en folky psychpop mikt geregeld op The Beatles, maar raakt niet verder dan die andere gesjeesde Paul McCartney- en George Harrison-acoliet Emitt Rhodes in de seventies kwam. Toch etaleert de Amerikaan geregeld zijn neus voor bekoorlijke melodieën, zoals in de sacrale ouverture Beginning Again en het huiselijke I Don’t Want Our Love to Become Routine.