Saaie homeparty’s, zelfbevrediging, dagdromend naar de supermarkt wandelen, flirten, tuinieren… Geen alledaags thema is veilig voor de in kurkdroge, sardonische humor gescherpte pen van Courtney Barnett (25). ‘Put me on a pedestal, and I’ll only disappoint you / You tell me I’m exceptional and I promise to exploit you’, zingt ze in de single Pedestrian at Best. Als een gewaarschuwd man stapten we in Londen op de nieuwste indielieveling af, zonder vragenlijstje, met onze zinnen op een ‘gewoon’ gesprek.
‘Hallo, mijn naam is Jonas.’
‘Hey, ik ben Courtney. Hoe gaat het met je?’
‘Goed, dankjewel. Wil je iets drinken?’
‘Doe maar een rode wijn.’
‘En, Courtney, wat doe je zoal in het leven?’
‘(lacht) Ik ben muzikant.’
‘Echt? Wat voor muziek speel je?’
‘Oh god, ik haat die vraag. Meestal zeg ik gewoon rock-‘n-roll. I play guitar, and do a bit of singing.‘
‘Heb je al iets uitgebracht?’
‘Jawel. Twee ep’s, en deze maand breng ik een album uit.’
‘Hoe heet je album?’
‘Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit.‘
‘Dat is moeilijk om te onthouden. Waarom zo’n lange titel?’
‘Die woorden stonden op een poster bij mijn grootmoeder thuis, en toen ik nog een kind was, fascineerden ze me enorm. Ik vond het perfect passen bij de plaat.’
‘Waarom dan?’
‘Omdat het iets vertelt over stilstaan en reflecteren over de wereld om je heen, over wat er allemaal gebeurt.’
‘Gaan al je songs daarover?’
‘Eigenlijk wel. Ze gaan over de dingen die ik zie, dingen die gebeuren of dingen die ik van horen zeggen heb. Alles wat rond me gebeurt en wat er in het leven van mijn vrienden gebeurt.’
‘Het alledaagse leven dus, zoals een realityshow op televisie?’
‘Yep, maar dan zonder de vervelende reclameblokken. (lacht)‘
‘Heb je veel succes? Verkoop je veel platen?’
‘Hoeveel precies weet ik niet, maar toch een behoorlijk aantal. Ik heb er veel persoonlijk op de post gedaan en zelf verkocht tijdens mijn shows.’
‘Heb je dan al zoveel shows gespeeld?’
‘A shitload of shows! In Australië, Engeland, Amerika, Europa…’
‘Aan je accent te horen ben je afkomstig uit Australië.’
‘Goed opgemerkt.’
‘Vinden je vrienden dat niet vervelend, dat je overal ter wereld liedjes speelt over hun privéleven?’
‘Ik heb tot nu toe geen klachten gehad. Volgens mij vinden ze het best grappig, en dat is nu eenmaal het risico als je bevriend bent met een songschrijver.’
‘Herkennen de mensen je op straat, in Australië?’
‘Waar ik woon, in Melbourne, wel. Maar voor ik muziek begon te maken, werkte ik in een populair café, dus de meeste mensen herkennen me gewoon van achter de bar, vermoed ik. (lacht) Waar kom jij vandaan?’
‘België. Al eens geweest?’
‘Ik geloof van wel, maar wanneer je op tournee bent, heb je met moeite tijd om te beseffen dat je leeft, laat staan om te weten waar je precies bent. Wat is het leukste aan België?’
‘De meisjes, en de bars die de hele nacht open blijven.’
‘Ben je al eens in Indonesië geweest?’
‘Neen, waarom?’
‘Daar vlieg ik vanavond naartoe. Overmorgen speel ik er op een festival, en ik ben een beetje bang. Je mag daar namelijk niet vloeken op het podium, anders smijten ze je in de gevangenis of krijg je van de stok.’
‘Als je kon kiezen, welke straf zou het worden?’
‘De stok. Geef mij maar de korte pijn. Maar ik mag bijvoorbeeld ook het woord masturbate niet zingen, en cigarettes and alcohol ook niet. Ik moet dus op het vliegtuig mijn teksten nog aanpassen.’
‘Waarom zing je over masturberen?’
‘Waarom niet? Als Robert Plant het mag, dan mag ik het ook. (lacht)‘
‘Robert Plant van Led Zeppelin?’
‘Ja, The Lemon Song, ken je dat nummer niet? ‘Squeeze my lemon until the juice runs down my leg’, dat gaat toch over masturberen? Ik denk eraan om masturbate te vervangen door masticate(kauwen, nvdr.). ‘I masticated to the songs you wrote.’ Dat heeft nog iets, vind je niet?’
‘Masturbeerde je echt bij iemands liedjes?’
‘De tekst gaat over songs schrijven en iemand bedanken voor de muziek die hij geschreven heeft. Het is eerder tongue-in-cheek bedoeld.’
‘Zoals dat liedje van Carly Simon…’
‘You’re So Vain, bedoel je? Good song. ‘
‘Wist je dat Mick Jagger in het achtergrondkoortje zingt?’
‘Dat wist ik niet, neen.’
‘Ben je een fan van de Rolling Stones?’
‘Ik hou van de Stones, natuurlijk, maar ik ben geen expert. Ik ken alle hits en een handvol albums. Mijn favoriet is Brown Sugar, een heel sexy song.’
‘Zijn er Australische bands die je me kunt aanraden?’
‘The Triffids en The Go-Betweens zijn twee bands die tot ons culturele erfgoed behoren, die moet je zeker checken. Dan Kelly is een songschrijver die me behoorlijk beïnvloed heeft. En ken je Midnight Oil?’
‘Met die zanger die in de politiek is gegaan.’
‘Peter Garrett, inderdaad. Maar hij was een betere frontman dan hij een politicus is, vind ik. Ik hield van Midnight Oil, ze schreven goede songs met een krachtige boodschap. Ben je al in Australië geweest?’
‘Neen, maar ik kan wel heel goed ‘no worries, mate’ zeggen en ik heb alle Crocodile Dundee-films gezien.’
‘(lacht) Dan ben je al een halve Australiër.’
‘Koala’s of kangoeroes, wat zijn je favoriete dieren?’
‘Koala’s! Als ik ooit als een dier reïncarneer, dan liefst als een koala. Ze lijken zo volgzaam en schattig, maar ze kunnen gemeen uithalen wanneer iets niet naar hun zin is.’
‘Een beetje zoals jijzelf misschien?’
‘Misschien. (glimlacht)‘
‘Ik moet ervandoor. Het was aangenaam je te leren kennen. Had je hier nu liever gewoon gezeten, in plaats van te zitten en na te denken?’
‘Eerlijk? Ik had hier liever gewoon gezeten. (lacht)‘
SOMETIMES I SIT AND THINK, AND SOMETIMES I JUST SIT
Uit op 23/3 via House Anxiety/V2.
DOOR JONAS BOEL
COURTNEY BARNETT: ‘IK ZING OVER HET ALLEDAAGSE LEVEN. ZOALS EEN REALITYSHOW, MAAR DAN ZONDER DE RECLAMEBLOKKEN.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
