‘ALS KIND DROOMDE IK VAN BOMAANSLAGEN’

Veel redenen tot juichen heeft Clive Owen de voorbije jaren niet gehad, maar met Shadow Dancer, een thriller over de Noord-Ierse Troubles, scoort hij eindelijk nog eens een voltreffer. Op visite bij de Britse knuffelmacho.

Is Clive Owen nu een stoere actieheld of een ongepolijste romanticus? Een leading man of een karakteracteur? In Hollywood, waar men zijn sterren graag fonkelend en zijn helden liefst glad heeft, is men er nog steeds niet uit. Maar zelfs al vertoont het filmpalmares van de inmiddels 48-jarige Brit meer bochten dan het parcours van Silverstone: opvallen doet hij altijd, en meestal nog in de gunstige zin ook.

Dat laatste geldt in elk geval voor zijn rol in de beklemmende IRA-thriller Shadow Dancer van James Marsh, vooral bekend van zijn Oscarwinnende documentaire Man on Wire (2008). Owen geeft op zijn bekende, robuuste manier gestalte aan een Brits MI5-agent die een jonge, Noord-Ierse moeder (Andrea Riseborough) uit een IRA-clan dwingt om informante te worden nadat ze op heterdaad betrapt is bij een bomaanslag.

Met zijn mix van pakkend familiedrama en geduldig opgebouwde suspense is Shadow Dancer voor Owen, altijd op dreef als hij moreel grijze zones mag verkennen, alvast een return to form. Want met Gosford Park (Robert Altman, 2001), Closer (Mike Nichols, 2004), Sin City (Robert Rodriguez & Frank Miller, 2005), Inside Man (Spike Lee, 2006) en Children of Men (Alfronso Cuaron, 2006) mag hij dan meerdere toppers op zijn cv hebben, de jongste jaren leek zijn ster toch wat aan het tanen.

‘Succes heb je niet in de hand’, trapt Owen een open deur in. ‘Als acteur kun je enkel voortgaan op de kwaliteit van het script en de kunde van de regisseur. Wat Shadow Dancer betreft, heb ik geen seconde geaarzeld. Het script was het beste dat ik de jongste jaren had gelezen, en van James Marsh was ik al fan sinds Wisconsin Death Trip (1999) en The King (2005). Maar hoe goed de film ook is, dat is nog geen enkele garantie dat het ook een hit wordt. Intelligente films voor volwassenen hebben het lastig om zich staande te houden tussen de blockbusters.’

Lig je er wakker van als een film flopt, zoals voorgangers The Boys Are Back (2009), Trust (2010), Killer Elite (2011) en Intruders (2011)?

CLIVE OWEN: Nee. Het is wel erg voor de producenten en de regisseur. Zelf ben ik weinig met die dingen bezig, en zeker nu niet meer. Ik mag er niet aan denken dat ik op de set kom met de gedachte: ik ben de ster op de affiche dus ik ben verantwoordelijk voor het inkomen van de crew. Dat zou verlammend werken. Gelukkig was ik al de dertig voorbij toen ik naam kreeg als filmacteur. Op die leeftijd sta je al steviger in je schoenen. Inmiddels ben ik er 48 en nog steeds gezond en gelukkig. Eerlijk: ik zie er meer van af als mijn favoriete ploeg Liverpool het slecht doet dan een van mijn films. (lacht)

Hoe ben je in dit vak gerold?

OWEN: Op mijn dertiende deed ik mee in een musicalversie van Oliver Twist, ook al kon ik amper zingen. Het was eigenlijk meer een idee van mijn leraar dan van mezelf. Naderhand wist ik: dit is het, ik wil acteur worden. Niet evident als je uit een arbeidersgezin uit Coventry komt. En zeker niet als je afstudeert in de jaren tachtig. De eerste drie jaar kon ik amper werk vinden. Al mijn klasgenoten waren werkloos. Ik kan je verzekeren: dat was veel frus-trerender dan een film die flopt aan de kassa.

Wat zijn je herinneringen aan de Noord-Ierse Troubles?

OWEN: Als kind zag ik ze bijna elke dag in het nieuws. Soms droomde ik zelfs van bomaanslagen. Echt. Dat Shadow Dancer zich afspeelt halverwege de jaren negentig maakt het des te interessanter. Van de Goede Vrijdagakkoorden was nog geen sprake, maar de partijen zochten wel al toenadering tot elkaar. De film is als het ware een lakmoesproef voor het hele conflict. Kunnen mijn personage en de Noord-Ierse moeder elkaar vertrouwen of blijven ze oorlog voeren? Ik herinner me nog dat ik als jonge theateracteur een week in Belfast moest spelen. De stad was een oorlogszone, met helikopters en soldaten op straat. Er hing een sfeer van angst en dreiging. James heeft die perfect weten te vatten.

Nochtans heeft het niet veel gescheeld of je had voor Shadow Dancer moeten passen?

OWEN: Klopt. Ik had nog maar net de opnames van Hemingway & Gellhorn(HBO-biopic met Owen als Ernest Hemingway en Nicole Kidman als zijn echtgenote Martha Gellhorn, nvdr.) achter de rug. Normaal neem ik een paar weken verlof tussen films, maar in dit geval ben ik rechtstreeks van Amerika naar Noord-Ierland gevlogen. Ik heb Heming-ways snor afgeschoren op het vliegtuig. (lacht)

Ondanks je drukke agenda en A-list-status ben je altijd een discrete familyman gebleven.

OWEN:(knikt) Zoals ik zei: ik was geen piepkuiken meer toen ik doorbrak en door mijn jeugd weet ik nog altijd hoeveel een brood kost. Mijn dochters zijn twaalf en vijftien. En ik wil hen van nabij zien opgroeien, al was het maar om ervoor te zorgen dat hun vriendjes zich geen illusies maken. (lacht)

Je bent ook al sinds 1988 samen met actrice Sarah-Jane Fenton, wat uniek is in de filmbranche.

OWEN: Wat wil je? Ik heb mijn vrouw ontmoet in het theater toen zij Juliet en ik Romeo speelde. Shakespeare heeft het zo gewild.

SHADOW DANCER

Vanaf 16/1 in de bioscoop.

DOOR DAVE MESTDACH

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content