Keffer – Nick Cassavetes’ nieuwste – een op ware feiten gebaseerd drugs- en kidnappingsdrama – blaft, maar bijt niet.
Nick Cassavetes met Justin Timberlake, Emile Hirsch, Bruce Willis, Sharon Stone, Anton Yelchin
Met Nick Cassavetes is het een beetje zoals met Club Brugge: veel goeie wil en ambitie, maar technisch volkomen onbeholpen en boers op het doel afstormend. Verder dan een schreeuwerig, mank gemonteerd afkooksel van een Larry Clarkfilm raakt hij met zijn vijfde langspeler weer niet, ondanks het Tony Montana-waardige debiet aan fucks, dicks en assholes, het van het scherm afspattend testosteron en sterren als Justin Timberlake, Bruce Willis en Sharon Stone. Die leveren stuk voor stuk memorabele bijrollen af, zij het niet noodzakelijk van het soort waarmee ze in het filmwalhalla naast Brando of De Niro zullen belanden.
Onderwerp van dit rudimentaire sociodrama is de waargebeurde ontvoeringszaak rond tienergangster en hobbydrugdealer Jesse James Hollywood. In het echte leven zit die nog steeds op het vonnis in zijn proces te wachten en probeerde hij tevergeefs de release van Alpha Dog, waarin hij wordt herdoopt tot Johnny Truelove en gespeeld door Emile Hirsch, te verbieden. De film schetst dan ook bepaald geen flatterend portret van Hollywood/Truelove: een opvliegend opdondertje dat een luxeleven vol wilde parties en nog wildere breezersletjes leidt, en om zijn drugsschulden af te betalen doodleuk een 15-jarige knaap ontvoert. Wanneer die onder de hoede wordt geplaatst van zijn maat Frankie (een redelijke Timberlake), een sul in kniebroek die in tattoos en idiote grijnzen grossiert, loopt de kidnapping volledig uit de hand. Waarop het energieke teens gone wild-sfeertje uit de openingsact plaatsmaakt voor bloedige, zij het volkomen misplaatste en buitenproportionele ernst.
Let vooral op het schrille contrast tussen het ongedwongen spel van bijvoorbeeld Anton Yelchin als de ontvoerde knul en de hilarische overacting van campqueen Sharon Stone, die in een zogeheten ‘fatsuit’ waarmee ze er minstens 30 kilo dikker uitziet, zijn aan drank en pillen verslaafde moeder speelt: een stukje drama dat sinds de hoogdagen van Yvonne Lex niet meer werd vertoond. Ze krijgt echter sterke concurrentie van Bruce Willis en zijn toupetje, die samen Hollywoods cynische en weinig voorbeeldige vader incarneren. Wellicht had Cassavetes daarmee een vlijmscherpe kritiek op onverantwoord ouderschap en diep gapende generatiekloven in gedachten, maar de omschrijving ‘ In de Gloria voor middle class LA’ komt dichter in de buurt. Wat Alpha Dog precies ambieert, is niet meteen duidelijk, maar een Sweet Sixteen, Kids of Mean Creek – tienerkronieken die wél goed gemaakt en oprecht zijn – it ain’t.
Dave Mestdach
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier