ALL THAT JAZZ
Damien Chazelle doet de Hollywoodmusical en zelfs je geloof in romantiek herleven met het sprankelende La La Land.
Dat Damien Chazelle gevoel voor ritme, ruimte en mise-en-scène heeft, toonde de amper 31-jarige Amerikaan twee jaar geleden al met Whiplash, een energieke studie van een jonge jazzdrummer die de top ambieert. Ook in zijn nieuwe film – Oscarfavoriet La La Land – eisen muziek en montage de spotlight op en jagen de personages hun Amerikaanse droom na. Al zingend en dansend dit keer.
Mia (Emma Stone) is een aspirant-actrice die voorlopig niet verder raakt dan de koffiebar van de Warner-studio’s, Seb (Ryan Gosling) een jazzpianist die droomt van zijn eigen club maar de kost verdient met deuntjes tokkelen in een restaurant. Ze lopen elkaar, zoals dat in ironievrije, romantische musicals nu eenmaal gaat, per toeval tegen het lijf. Maar hoezeer het ook klikt tussen de twee, in Hollywood, waar sterren zowel aan de hemel staan als op straat liggen, gaat het nooit zomaar van zerotohero, en in de liefde al evenmin.
In tegenstelling tot Baz Luhrmann, Julie Taymor of anderen die zich deze eeuw al aan een musical waagden, kiest Chazelle niet voor een postmoderne verpakking met pompende videoclipmontages en opzichtige digitale opsmuk. No ma’am! Alsof de tijd lijkt weggegomd, gaat hij met zwier en plezier voor een modernistische oldskool-aanpak, inclusief klassieke choreografieën, originele songs (van Justin Hurwitz), felle snoepkleuren en lange takes waarin de performances centraal staan. Hoewel het verhaal zich afspeelt in het hier en nu lijkt het alsof La La Land rechtstreeks uit de allang gesloten droomfabriek van MGM komt gerold. Maar het retrogevoel wordt nooit een gimmick, laat staan een pastiche, anachronisme of keurslijf.
Al van in de prachtige, in één enkel shot geschoten proloog – een file op de autosnelweg die uitmondt in een extatisch zang- en dansnummer – zet Chazelle zelfverzekerd de juiste toon, ergens tussen vergeelde nostalgie en hedendaagse authenticiteit, toen en nu, extravagantie en stilering in. Bovendien gaat van het romantische duo Gosling en Stone een tijdloze charme uit, ook al blijken ze niet ’s werelds beste zangers of de 21e-eeuwse Fred en Ginger. Dat ongekunstelde zorgt er mee voor dat La La Land, ondanks zijn klassieke idioom, artificiële realiteit en talloze referenties, nooit tot een citatenparade verwatert of zijn jeugdige hart en melancholische ziel verliest.
Een swingende, heerlijk levendige trip door la la land die musicalmaestro’s van de oude stempel als Vincente Minnelli, Stanley Donen en Jacques Demy allicht spontaan tot een tapdans had aangezet.
LA LA LAND *****
Damien Chazelle met Ryan Gosling, Emma Stone, J.K. Simmons
DAVE MESTDACH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier