Al het blauw
Eerste zin Het lichaam ligt midden op het lege parkeerterrein.
Is het een man of een vrouw? Een lijk of een levend lichaam? Je weet niet wie daar op dat groezelige, verlaten bedrijfsterrein ligt, maar dat er iets niet pluis is, snap je meteen. En dat het iets te maken heeft met Carla en Simon, de 41-jarige vrouw en haar geliefde van 19. Het koppel heeft elkaar ontmoet in het café van het lokale zwembad, de Azzurra. Zij stond achter de bar en hij was een klant, maar Carla was getrouwd met John, een ruige vrachtwagenchauffeur. Simon kon amper geloven wat hem allemaal overkwam, een rijpere vrouw met Italiaanse roots die hem verkoos boven alle andere mannen, maar tegelijkertijd besefte hij dat deze liefde niet voor de hand lag.
Zo opent Peter Terrins nieuwe roman Al het blauw, het verhaal van een jongen wiens leven nog moet beginnen, die gestopt is met studeren en niet goed weet wie hij wil worden en een vrouw die al een half leven achter zich heeft en maar al te goed beseft dat er beslissingen genomen moeten worden. Beiden staan op een scharniermoment in hun bestaan en de vraag is of ze samen dezelfde kant op zullen draaien.
Mooi is hoe Terrin Simon een zekere gelatenheid geeft, alsof hij weet waar dit alles zal eindigen – op dat kale parkeerterrein dus – en zich niet verzet tegen die onafwendbaarheid. Hij is er zelfs van overtuigd dat ook Carla het weet. Wanneer ze hem op een bepaald moment wat kleingeld teruggeeft na het betalen van zijn drankje, neemt ze zijn hand in de hare en legt daar voorzichtig de muntjes in. ‘Hij heeft het gevoel dat ze zijn toekomst leest, ‘ schrijft Terrin, ‘dat ze weet hoe het afloopt.’
Ook al is dit een heel ander boek dan Post mortem of Monte Carlo, toch is de schriftuur van Terrin ook hier heel herkenbaar. Toeters en bellen zijn aan hem niet besteed, wereldschokkende gebeurtenissen evenmin. Hij gaat op zoek naar het grote drama in het kleine leven en probeert dat zo secuur en zo strak mogelijk te beschrijven, met een zekere afstandelijkheid zelfs, wat een licht bezwerend effect heeft op de lezer. Een effect dat nog eens versterkt wordt doordat Al het blauw eind jaren tachtig speelt, schijnbaar zo dichtbij, maar toch een heel andere wereld.
Al het blauw ****
Peter Terrin, De Bezige Bij, 287 blz., ? 21,99.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier